Ανοιχτή σύσκεψη, πραγματοποίησε το σωματείο μισθωτών Δικηγόρων προκειμένου να συζητήσει σχετικά με τις μέχρι τώρα δράσεις του αλλά και το πώς θα προχωρήσει παρακάτω. Η καλή μαζικότητα της σύσκεψης αναδεικνύει την αναγκαιότητα που υπάρχει στους μισθωτούς δικηγόρους και τους ασκούμενους να συζητήσουν για την κατάσταση και το τσάκισμα των δικαιωμάτων που βιώνουν καθημερινά στους χώρους δουλειάς τους. Απολύσεις, εξαντλητικά ωράρια, τηλεργασία και η έλλειψη μέτρων προστασίας είναι μερικά μόνο από τα προβλήματα που απασχολούν όπως όλους τους εργαζόμενους και τον δικό μας κλάδο. Παράλληλα, αναδείχθηκε και η επίθεση που βιώνει συνολικά ο λαός και η νεολαία στα δημοκρατικά τους δικαιώματα και τις ελευθερίες, με τις απαγορεύσεις των διαδηλώσεων, την ένταση της καταστολής και το χτύπημα των μαθητικών καταλήψεων, να έρχονται σαν απάντηση σε όποιον τολμά να αντιστέκεται.
Το προηγούμενο διάστημα, το σωματείο προχώρησε σε παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς για να καταγγείλει τις απολύσεις και την εργοδοτική αυθαιρεσία (πχ δικηγορική εταιρεία Ανδρικόπουλος), ενώ εξέδωσε και ψηφίσματα στήριξης και συμμετοχής σε κινητοποιήσεις (πχ 7 Οκτωβρίου, έξω από το Εφετείο).
Ωστόσο, προβληματικό στοιχείο υπήρξε η μικρή μαζικότητα των προαναφερόμενων δράσεων του σωματείου, οι οποίες δεν μαζικοποιήθηκαν από τα μέλη του και περισσότερο είχαν τον χαρακτήρα παρεμβάσεων αντιπροσώπων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι παρεμβάσεις που αποφασίζονταν είτε δεν είχαν ανακοινωθεί στο σύνολο των μελών είτε ανακοινώνονταν μια μέρα πριν την πραγματοποίησή τους. Αυτή η πρακτική πάει κόντρα στη δουλειά που απαιτείται να γίνει, για να αποκτήσουν οι εργαζόμενοι ξανά εμπιστοσύνη στο συλλογικό αγώνα και την οργανωμένη πάλη, ώστε με τις δικές τους δυνάμεις να διεκδικήσουν, όσα σήμερα υπό το βάρος του αρνητικού συσχετισμού παίρνει πίσω το σύστημα.
Παρ’ όλα αυτά, σε καμία από τις δεκάδες τοποθετήσεις των μελών της Επιτροπής Αγώνα, που έπλεκαν το εγκώμιο του προσωρινού ΔΣ στη σύσκεψη, δεν αναδείχθηκε το βασικό αυτό πρόβλημα. Δεν πρόκειται για μια απλή παράλειψη αλλά έχει να κάνει με τον τρόπο που η συγκεκριμένη δύναμη βλέπει τα σωματεία και το ρόλο της μέσα σε αυτά. Σωματεία δηλαδή σφραγίδες, μακριά από τους εργαζόμενους και τα πραγματικά επίδικα της περιόδου.
Αντίθετα, τα μέλη της Επιτροπής Αγώνα επικεντρώθηκαν στο να μετατραπεί η συζήτηση σε μια φαμφαρολογία, ώστε να εμπεδωθεί στο σώμα ότι όλα λίγο πολύ «βαίνουν καλώς», μιας και το προσωρινό Διοικητικό Συμβούλιο έχει χαράξει μια «λαμπρή πορεία», αποφασίζοντας πολλές παρεμβάσεις σε χώρους δουλειάς, ψηφίσματα κοκ. Παράλληλα, σε μια περίοδο που η αποπολιτικοποίηση και η αποσυγκρότηση τσακίζουν συνειδήσεις, συνεχείς ήταν οι παροτρύνσεις για πεντάλεπτες τοποθετήσεις οι οποίες θα «μεταφέρουν τις εμπειρίες» του καθενός από τον χώρο δουλειάς του. Οι, δε, πολιτικές τοποθετήσεις, για την πανδημία και τα νέα αντεργατικά μέτρα, την ένταση της κρατικής καταστολής, την καταδίκη του ιμπεριαλισμού και του πολέμου, όταν δεν προέρχονταν από τον Πρόεδρο του προσωρινού Δ.Σ. (σχεδόν τον μόνο εκ μέρους της Επιτροπής αγώνα που τα έθιξε στην εισήγησή του) εξοβελίζονταν ως «γενικόλογες», μιας και ο κόσμος ήρθε να ακούσει για αυτά που αντιμετωπίζει καθημερινά και «δεν είμαστε φιλοσοφικός όμιλος». Προφανής ήταν ο στόχος να αποφευχθούν τα κακώς κείμενα από τυχόν πολιτικές τοποθετήσεις που θα βγαίνουν εκτός του κυρίαρχου πλαισίου –εκείνου που επέβαλε η πλειοψηφούσα στο προσωρινό Δ.Σ. δύναμη. Εξ ου και μόνο όταν πλήθυναν οι προβληματισμοί για τη δημοκρατική και ανοιχτή λειτουργία και δράση του σωματείου, τα μέλη της Επιτροπής επεσήμαναν ότι «φυσικά υπάρχουν και προβλήματα» και πάλι όμως επειδή το σωματείο «έχει να διανύσει μακρύ δρόμο», δηλαδή σχεδόν αντικειμενικά, και όχι επειδή η κατεύθυνση της εν λόγω δύναμης είναι ξένη με εκείνη της αναμέτρησης με το σύστημα, της μαζικής λαϊκής αντίστασης και διεκδίκησης.
Το παραπάνω προβληματικό τρόπο λειτουργίας αναδείξαμε ως Ταξική Πορεία μέσα από την τοποθέτησή μας τονίζοντας ότι το σωματείο πρέπει να μαζικοποιηθεί και να αποτελεί υπόθεση όλων. Σε αυτήν την κατεύθυνση η πραγματικά μεγάλη αναγκαιότητα που υπάρχει για την υλοποίηση παρεμβάσεων σε χώρους δουλειάς, προκειμένου να βρούμε και να συζητήσουμε με τους συναδέλφους μας, δεν μπορεί να καλυφθεί από κάποιους αντιπροσώπους. Αντιθέτως, αυτές θα πρέπει να ανακοινώνονται και να υλοποιούνται με τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή, ώστε να κινούνται στη λογική συσπείρωσης και κινητοποίησης του συνόλου των μελών του σωματείου. Παράλληλα, μέσα από την τοποθέτησή μας αναδείξαμε τόσο τα προβλήματα του κλάδου όσο και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν συνολικά οι εργαζόμενοι, μιας και η επίθεση που βιώνουμε ως μισθωτοί δικηγόροι και ασκούμενοι, δεν είναι ξεκομμένη από την επίθεση που βιώνει συνολικά ο λαός.
Σε αυτό το πλαίσιο θελήσαμε να καταθέσουμε στο προσωρινό διοικητικό συμβούλιο ψήφισμα στήριξης στον αγώνα των εργαζομένων του Αμ. Φλέμιγκ, ενάντια στο λουκέτο της πτέρυγας Μπόμπολα και στη μεθόδευση κλεισίματος συνολικά του νοσοκομείου. Η απάντηση που λάβαμε είναι ότι το ΔΣ δεν μπορούσε να συνεδριάσει εκείνη τη στιγμή καθώς «ορισμένα από τα μέλη του ήδη έφυγαν» και το ψήφισμα «θα περνούσε την επόμενη ημέρα». Η κατάληξη ήταν μετά από τέσσερεις ημέρες, η Επιτροπή Αγώνα να γράψει και να περάσει δικό της ψήφισμα για το συγκεκριμένο θέμα, παρακάμπτοντας τελικά όχι μόνο το μαζικό σώμα της σύσκεψης, αλλά και το προτεινόμενο από πλευράς μας κείμενο, επιβεβαιώνοντας την ιδιοκτησιακή λογική της.
Τέτοιου είδους στρεβλές πρακτικές όπως οι παραπάνω, που απορρέουν από τη λογική ότι το σωματείο είναι τσιφλίκι μιας δύναμης και κανένας άλλος δεν μπορεί να έχει λόγο πέρα από αυτή, μόνο διαλυτικά λειτουργούν και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους, ώστε να νοιώσουν δικό τους το σωματείο τους και να οργανώσουν τον αγώνα για τα δικαιώματά τους.
Η ίδια η πραγματικότητα όπως έχει επιβληθεί με αφορμή την πανδημία βάζει επιτακτικό καθήκον οι εργαζόμενοι του κλάδου να μαζικοποιήσουν το σωματείο τους, να οργανωθούν και να αντισταθούν στην αντεργατική πανδημία που έχει ξεσπάσει, διεκδικώντας τη ζωή και τα δικαιώματά τους. Και σίγουρα οι «μάχες εντυπώσεων» και λογικές όπως οι παραπάνω σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν αυτήν την κατεύθυνση.
