Ακόμα έναν εργάτης που τον σκότωσαν στη δουλειά. Το νέο εργοδοτικό έγκλημα έλαβε χώρα στο εργοτάξιο του μετρό, στην Αγίας Σοφίας, στη Θεσσαλονίκη. Ο εργάτης, εργαζόμενος σε εργολαβική θέση, έπεσε από τα 3 μέτρα, από σκάλα καθημερινής χρήσης, στο κενό. Κατά την πτώση έσπασε το προστατευτικό του κράνος, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί θανάσιμα στο κεφάλι. Οι αίτιες της πτώσης και του θανάτου θεωρούνται ‘’αδιευκρίνιστα’’ ακόμα και διερευνώνται. Ο φόρος αίματος που πληρώνουν οι εργάτες καθημερινά δεν είναι αδιευκρίνιστος. Είναι η θυσία που επιβάλλει το κεφάλαιο για να στεριώσει το κέρδος του.
Στο ιδεολόγημα της ‘’ατομικής ευθύνης’’ θα χωρέσουν πιθανόν την ‘’απροσεξία’’ του, θα θεωρήσουν το περιστατικό ‘’μεμονωμένο’’, θα επικαλεστούν την ‘’κακιά στιγμή’’, θα προσπαθήσουν να κλείσουν τα στόματα και να φιμώσουν το δίκιο. Τι κι αν δεν υπήρχε καμία σκαλωσιά να τον κρατήσει; Τι κι αν το κράνος του έσπασε πιο εύκολα από τσόφλι αυγού; Τι κι αν δε γυρίσει ξανά σπίτι του; Η εργοδοσία και το κεφάλαιο, με την πλήρη στήριξη της κυβερνητικής πολιτικής, είναι αδίστακτοί μπροστά στο γρήγορο και φτηνό κέρδος. Οι εργάτες, που με μεροκάματα και μισθούς πείνας, δουλεύουν με εξοντωτικά ωράρια, μηδαμινά μέτρα προστασίας, χωρίς καμία υποδομή μετράνε καθημερινά νεκρούς. Είναι τα αναλώσιμα εργαλεία που αντικαθίστανται αν χαλάσουν. Είναι το αιματοβαμμένο έδαφος που πατάει η ‘’ανάπτυξή’’ τους.
Η άγρια αντεργατική επίθεση που διεξάγει η κυβέρνηση της ΝΔ είναι βαθιά ταξική και διαμορφώνει τους όρους για ακόμα μεγαλύτερη εκμετάλλευση, ακόμα μεγαλύτερη εντατικοποίηση στις συνθήκες δουλειάς, χρησιμοποιεί την ανεργία για να διαλύει όλο και περισσότερα εργατικά δικαιώματα, τη χρησιμοποιεί ως εκβιασμό για ακόμα μεγαλύτερη υποταγή, νομοθετεί τον εργασιακό μεσαίωνα. Ταυτόχρονα, ποινικοποιεί τη δυνατότητα των εργαζομένων να συγκροτηθούν, να αντισταθούν, να αγωνιστούν για τη ζωή και τη δουλειά τους. Το μέλλον που το σύστημα της εκμετάλλευσης οραματίζεται, η ‘’ανάπτυξη’’ που φέρνει δε χωράει τους εργαζόμενους και τα δικαιώματά τους. Η θυσία τους κρίνεται δίκαιη μπροστά στην αδηφαγία του κεφαλαίου.
Το δίκιο, όμως, κρίνεται πάντα στους δρόμους τους αγώνα για την ανατροπή της πολιτικής που μόνο κι άλλους νεκρούς εργάτες μπορεί να υποσχεθεί. Δίκαιο είναι οι εργάτες να γυρίζουν σπίτι τους μετά τη δουλειά. Δίκαιο είναι να παλεύουν ενάντια στις πολιτικές που τους κλέβουν τη ζωή. Δίκαιο είναι να διεκδικούν δουλειά με δικαιώματα. Με συλλογικούς, οργανωμένους, μαζικούς αγώνες, να απαντήσουν στα εργοδοτικά εγκλήματα, στην εκμετάλλευση και υποταγή που σερβίρει το σύστημα.
ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ
Θεσσαλονίκη, 10/9/2020
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου