Άμεσα σκοπεύει να ψηφίσει η κυβέρνηση τον νόμο που κατατέθηκε για τις «δημόσιες υπαίθριες συναθροίσεις». Με το περιβόητο νομοσχέδιο του Μ. Χρυσοχοΐδη δίνεται η δυνατότητα στο κράτος να ελέγχει, να περιορίζει, να τροποποιεί το δρομολόγιο, μέχρι και να απαγορεύει κατά το δοκούν την όποια διαδήλωση. Oι κινητοποιήσεις θα πρέπει να γνωστοποιούνται πρώτα στην αστυνομία (!) και να ορίζεται υπεύθυνος, ώστε να διευκολύνεται το φακέλωμα και το κυνήγι αγωνιστών, αφού προβλέπεται και η διάταξη της επιβολής ποινών για όποιον συμμετέχει σε «απαγορευμένες» κινητοποιήσεις!
Ανέκαθεν, άλλωστε, η αστική τάξη έψαχνε τον τρόπο να εκμηδενίσει δια νόμου κάθε οργανωμένη και μαζική λαϊκή διεκδίκηση. Από τα χουντικά διατάγματα και τις απαγορεύσεις συναθροίσεων μέχρι την «κατάργηση» της ταξικής πάλης του Λάσκαρη το 1976 και από το κυνήγι των κομμουνιστών με το «Ιδιώνυμο» του Ελ. Βενιζέλου, μέχρι τον Γ. Παπανδρέου στα 1964 που τάχα αναγνώριζε το δικαίωμα στις πορείες, αρκεί αυτές να γίνονται αθόρυβα και… στο πεζοδρόμιο! Τέτοιοι νόμοι (ίδιοι στο σήμερα ακόμα και σε φρασεολογία) ήταν απαραίτητοι για την αστική τάξη σε εκείνες τις περιόδους, που χαρακτηρίζονταν από την άνοδο και συγκρότηση του εργατικού κομμουνιστικού κινήματος και την όξυνση της ταξικής πάλης.
Στη σημερινή φάση της οπισθοχώρησης και της ήττας όμως που αποσκοπούν; Πέρα από τη συσχέτιση με τον «Μεγάλο Περίπατο», τον τουρισμό και την απαίτηση των μεγαλοεπιχειρήσεων για τη λειτουργία των καταστημάτων, ο κυριότερος στόχος είναι το χτύπημα του πιο χρήσιμου και αποτελεσματικότερου εργαλείου για τους αγώνες και την πάλη του λαού και των εργαζομένων, τη διαδήλωση! Αποτελεί διακαή πόθο του συστήματος και συνέχεια της ολομέτωπης επίθεσης στα εργασιακά δικαιώματα και τις συνδικαλιστικές ελευθερίες των εργαζομένων, που προωθήθηκε την τελευταία δεκαετία με την ψήφιση του νόμου για τις απεργίες στα πρωτοβάθμια σωματεία, την επέμβαση του κράτους στα σωματεία με τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες, το μητρώο πραγματικών δικαιούχων κ.ά.
Το σύστημα και η κυβέρνηση εκμεταλλεύονται την αποσυγκρότηση του εργατικού κινήματος, και βρίσκουν την ευκαιρία, να τσακίσουν δικαιώματα και ελευθερίες. Και την ίδια στιγμή, προετοιμάζονται να αντιμετωπίσουν τις εργατικές-λαϊκές αντιδράσεις που θα ξεσπάσουν ενάντια στην βάρβαρη πολιτική και τον εργασιακό μεσαίωνα που προωθούν. Οι μαχητικές κινητοποιήσεις παγκόσμια (Λατινική Αμερική, ΗΠΑ, Γαλλία), που σε κάποιες περιπτώσεις είχαν και εξεγερσιακά χαρακτηριστικά, δείχνουν ξεκάθαρα στο σύστημα ποια είναι η πραγματική απειλή για τη λειτουργία του.
Έτσι ξεκάθαρα πρέπει να δείξουν στην εργατική τάξη και το λαό ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος απάντησης πέρα από την οργανωμένη και μαζική πάλη ενάντια στην κυβερνητική πολιτική! Ο αρνητικός συσχετισμός, η υποτακτική στάση της συνδικαλιστικής ηγεσίας, αλλά και η αναντίστοιχη στάση της Αριστεράς (επίσημης και εξωκοινοβουλευτικής) που σπέρνει αυταπάτες και ηττοπάθεια στις λαϊκές συνειδήσεις, δεν πρέπει να προκαλούν απογοήτευση. Καθήκον για τους εργαζόμενους, το λαό, αλλά και για τις δυνάμεις του κινήματος είναι να αντιληφθούν τη σπουδαιότητα του ζητήματος και με όπλο την κοινή δράση, να απαντήσουν μαζικά στους προκλητικούς σχεδιασμούς της κυβέρνησης. Να βροντοφωνάξουν πως οι αγώνες δεν τρομοκρατούνται, δεν καταργούνται!
Αυτός είναι ο μεγαλύτερος φόβος του συστήματος: η εργατική τάξη και ο λαός να βρίσκονται στο δρόμο και να παλεύουν κόντρα στη λιτότητα, τη φασιστικοποίηση, την καταστολή, διεκδικώντας ελευθερίες, δουλειά, ειρήνη και ανεξαρτησία!
• ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ!
• ΝΑ ΜΗΝ ΠΕΡΑΣΕΙ Η ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΔΗΛΩΣΕΩΝ!
• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ, ΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΕΣ!
• ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ!
Ταξική Πορεία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου