ΑΘΗΝΑ 10/6: ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΕΠΙΣΙΤΙΣΜΟΥ ΤΟΥΡΙΣΜΟΥ

Το πανελλαδικό συλλαλητήριο διαμαρτυρίας των εργαζομένων στον χώρο του επισιτισμού-τουρισμού , στις 10/6,   ολοκληρώθηκε με μικρή μαζικότητα  και  συμμετοχή εργαζομένων σ’ έναν κλάδο που δέχεται άγρια επίθεση. Περίπου 450 εργαζόμενοι συγκεντρώθηκαν στο πανελλαδικό κάλεσμα της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Επισιτισμού Τουρισμού, του Συνδικάτου Εργαζομένων Επισιτισμού – Τουρισμού – Ξενοδοχείων Αττικής, Κρήτης, Πάτρας και Κέρκυρας, καθώς και  κλαδικών πρωτοβάθμιων σωματείων του χώρου.

Στη συγκέντρωση παρέμβηκε η Ταξική Πορεία  μοιράζοντας προκήρυξη, με στόχο να αναδείξει την αναγκαιότητα  να διαμορφωθούν όροι οργάνωσης, συλλογικής πάλης και διεκδίκησης των δικαιωμάτων των εργαζομένων στον κλάδο απέναντι στον εργασιακό μεσαίωνα που φέρνει η πολιτική της κυβέρνησης τη ΝΔ.

Η αναντιστοιχία της συμμετοχής των εργαζόμενων σε σχέση με το βάρος και το βάθος της επίθεσης που δέχονται αναδεικνύει την αποσυγκρότηση που επικρατεί στον χώρο, την απουσία ζυμώσεων και συλλογικών διεργασιών στους χώρους δουλειάς. Η άγρια τρομοκρατία των εργοδοτών, με τις πλάτες και την πλήρη κάλυψη της κυβέρνησης, δημιουργεί απογοήτευση και φόβο. Το αδιέξοδο του ατομικού δρόμου εγκλωβίζει τους εργαζόμενους στο μονόδρομο της υποχώρησης.

Σ’ αυτό, συνηγορεί και η επικράτηση αδιέξοδων λογικών, που αποθαρρύνουν τις πραγματικές διεργασίες, την οργάνωση των εργαζομένων σε συλλογική βάση,  την ανάπτυξη πραγματικών αγώνων και διεκδικήσεων. Στο ‘’τραπέζι της επίθεσης’’ που στρώθηκε δε χωράνε συμβολικές κινήσεις, κινητοποιήσεις εκτόνωσης, πανελλαδικές κορυφώσεις- ‘’τουφεκιές στον αέρα’’, αγώνες δια αντιπροσώπων κι εκπροσώπων, καλλιέργεια αυταπατών για εύκολες νίκες. Αυτά μόνο σε μεγαλύτερη απογοήτευση και ανεμπιστοσύνη στους αγώνες οδηγούν. Η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας χτίζεται με το αίμα και την εκμετάλλευση των εργαζομένων στον χώρο. Χρειάζεται οι ίδιοι να εμπιστευτούν τους συναδέλφους τους, τη δύναμη και το δίκιο τους και να ανοίξουν τη συζήτηση σε κάθε χώρο δουλειάς, να αντισταθούν και να διεκδικήσουν τα αυτονόητα δικαιώματά τους. Κανένας δε θα το κάνει γι’ αυτούς.