Μακροχρόνια…προκλητικός!

Το βαρέλι πραγματικά δεν έχει πάτο. Αναφερόμαστε στην ωμότητα με την οποία εκφράζονται πλέον ανοιχτά τα στελέχη του εγχώριου πολιτικού προσωπικού. Τελευταίο συμβάν, το μαργαριτάρι που ξεστόμισε ο υπουργός ανάπτυξης (!) Άδωνις Γεωργιάδης, σχετικά με τη χορήγηση του ΄΄επιδόματος΄΄ των 400 ευρώ στους μακροχρόνια ανέργους. Πιο, συγκεκριμένα, ο ακροδεξιάς προέλευσης και ιδεολογίας υπουργός, αμφισβητώντας ευθέως τα στοιχεία του ΟΑΕΔ για τον αριθμό των μακροχρόνια ανέργων (500.000), ούτε λίγο ούτε πολύ, είπε ότι ο αριθμός είναι πολύ μικρότερος, αφού μάλλον πολλοί από αυτούς δουλεύουν ΄΄μαύρα΄΄, και άρα δεν δικαιούνται το επίδομα.
Τρία ζητήματα:


Α) Η ανεργία του λαού δεν είναι ευθύνη του λαού. Το φαινόμενο της ανεργίας, διαχρονικά εξυπηρετούσε το κεφάλαιο βασικά σε δύο επίπεδα. Από τη μία συντηρούσε και διεύρυνε μία δεξαμενή ανθρώπων χωρίς δουλειά, οδηγώντας τους στην ανέχεια και στην φτώχεια, με σκοπό την άγρια εκμετάλλευσή τους από τον εκάστοτε εργοδότη, όποτε αυτό κριθεί απαραίτητο για το κεφάλαιο, νομιμοποιώντας έτσι στις συνειδήσεις αυτού του κόσμου, ότι η εργασία είναι πολυτέλεια του καθενός, και όχι συλλογικό δικαίωμα. Από την άλλη, ακριβώς λόγω αυτής της δεξαμενής ανθρώπων, το κεφάλαιο, λειτουργεί εκβιαστικά ως προς τους ήδη εργαζόμενους, προκειμένου να σκύψουν ακόμα περισσότερο το κεφάλι στις ορέξεις της εργοδοσίας, υπό τον φόβο της απόλυσης. Συνεπώς, οι άνεργοι ανά τον κόσμο συνολικά, είναι αποτέλεσμα της δομικής κρίσης του κεφαλαίου τις τελευταίες δεκαετίες, και της φύσης του καπιταλιστικού- ιμπεριαλιστικού συστήματος εν γένει.

Β) Η μαύρη εργασία, δεν είναι κάποια διαβολική επινόηση των εργαζομένων για να φθείρουν το κράτος. Είναι ένα ακόμα φαινόμενο, απόρροια της γενικευμένης επίθεσης του κεφαλαίου εναντίον του κόσμου της δουλειάς και της διάλυσης δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Είναι αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε εργαζομένου να ασφαλίζεται, να έχει δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, να πάρει σύνταξη. Οι απανταχού εργοδότες, προκειμένου να βγάλουν παραπάνω κέρδη, δεν ασφαλίζουν τους εργαζομένους, τους αφήνουν ακάλυπτους σε κάθε λογής ατυχήματα στους χώρους δουλειάς, εκμεταλλευόμενοι στο έπακρο αφενός την ιστορική ρεβάνς που θέλει να πάρει το κεφάλαιο έναντι της εργατικής τάξης, αφετέρου την απουσία οργανωμένης συλλογικής απάντησης, από πλευράς των εργαζομένων. Αλλά ο Γεωργιάδης, που τόσο εύκολα κατηγορεί τους ανέργους ως ψεύτες, δεν έχει βρεθεί ποτέ στη δυσάρεστη θέση να στηθεί στις ουρές του ΟΑΕΔ, ή να αναγκάζεται να πηγαίνει με 40 πυρετό στη δουλειά.

Γ) Είναι εντυπωσιακό το θράσος που χαρακτηρίζει ανθρώπους σαν τον Γεωργιάδη, που υπερασπίζονται με κάθε μέσο την καθεστηκυία εξουσία, χωρίς ίχνος τσίπας και ηθικής. Ο άνθρωπος, που έχει στο ενεργητικό του δηλώσεις όπως ΄΄και να δώσουμε 5000 ευρώ σε όλους, τι θα τα κάνουν;’’, ο άνθρωπος που ως υπουργός Υγείας, αφαίμαξε το ΕΣΥ, κατηγορούσε τους γιατρούς που απεργούσαν, ως βολεμένους και καλωσόριζε τους ΄΄θεσμούς΄΄ διεκδικώντας μάλιστα τα πρωτεία των απολύσεων, έχει το θράσος και συνεχίζει να μιλά δημόσια. Φυσικά γνωρίζουμε, ότι ο Γεωργιάδης δεν είναι παρά μία μαριονέτα της αστικής τάξης πλήρως ευθυγραμμισμένος με τις αποφάσεις και τις επιταγές των ξένων αφεντικών. 

Απέναντι στον κάθε Γεωργιάδη, ο λαός δεν έχει παρά να αντιτάξει την πάλη του και το συλλογικό αγώνα, στους χώρους δουλειάς, στα σωματεία, στο δρόμο. Εάν εμείς δεν αντισταθούμε, εάν δεν υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας, εάν δεν οργανώσουμε την πάλη μας, εάν δεν διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν, τότε τέτοιες αναίσχυντες δηλώσεις θα είναι το λιγότερο το οποίο θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε στην καθημερινότητά μας.