Ικανοποίηση μας είπε ότι νιώθει ο Μητσοτάκης για τις εξελίξεις. Και πώς να μη νιώθει, καθώς αξιοποιεί κάθε μέρα που περνάει για να βυθίζει το λαό και τους εργαζόμενους σε ακόμα χειρότερη θέση. Φροντίζοντας να υπενθυμίζει (αυτός, η κυβέρνηση και σύσσωμοι οι μηχανισμοί του συστήματος), από τη μια ότι δικαίωμα στην περίθαλψη δεν υπάρχει κι επομένως ο καθένας ας προστατευτεί όπως μπορεί, κι από την άλλη ότι το κεφάλαιο έχει στη διάθεσή του κάθε εργαλείο και -κυρίως- το συσχετισμό για να ασυδοτεί σε βάρος των εργαζόμενων. Μόνο οργή προκαλούν στους εργαζόμενους και το λαό τα διαγγέλματα που ζητάνε νέες θυσίες και επιχειρούν να κρύψουν τη σκληρή ταξική επίθεση με επιδόματα πείνας και υποσχέσεις για «ένα καλύτερο αύριο», την ίδια ώρα που παραδέχονται ότι τα μέτρα ήρθαν για να παραμείνουν.
Κερδίσαμε, λέει, χρόνο «ώστε να οργανώσουμε καλύτερα το Εθνικό Σύστημα Υγείας». Ήταν δηλαδή θέμα χρόνου; Αυτή η κυβέρνηση δεν ήταν που, μερικές μέρες πριν ο κορονοϊός χτυπήσει και την Ελλάδα, διαφήμιζε την παραχώρηση νοσοκομείων (και μαζί της ανάγκης του λαού για περίθαλψη) ως αγορά για άμεση αξιοποίηση από το ιδιωτικό κεφάλαιο, με τη μορφή των ΣΔΙΤ; Την ίδια ακριβώς πολιτική μετακύλισης του κόστους της περίθαλψης στο λαό που υπηρέτησαν τόσες και τόσες κυβερνήσεις δεν συνέχισε; Τη δέσμευση για μηδαμινές προσλήψεις στα νοσοκομεία δεν τήρησε; Τώρα υπόσχεται εκατοντάδες κρεβάτια ΜΕΘ, γνωρίζοντας πολύ καλά ότι στις τεράστιες ελλείψεις προσωπικού στα νοσοκομεία οφείλεται, μεταξύ άλλων, και το γεγονός ότι εκατοντάδες κρεβάτια ΜΕΘ έχουν σταματήσει να λειτουργούν τα τελευταία χρόνια.
Μίλησε για επιστημονικά δεδομένα, τα οποία υποτίθεται ακολουθεί πιστά η κυβέρνηση. Όταν όμως οι υγειονομικοί συλλογικά ανέδειξαν τις ανάγκες, με πιο πρόσφατες τις κινητοποιήσεις στις 7 Απρίλη, τους αντιμετώπισε με ΜΑΤ, πρόστιμα και μαύρη προπαγάνδα. Όταν έθεσαν από την πρώτη στιγμή το ζήτημα των μαζικών, δωρεάν τεστ για όλο το λαό, έβαλε τους επιστήμονές της να «επιχειρηματολογούν» ότι είναι άχρηστα και δαπανηρά, κι ας μιλάει τώρα για έγκαιρο εντοπισμό των κρουσμάτων. Με ωμή ειλικρίνεια, άλλωστε, δήλωσε μόνο ότι πρέπει να «απομονώνονται αμέσως, πριν γίνουν απειλητικά», χωρίς καμιά αναφορά στην περίθαλψη των ασθενών.
Δεν έλειψε η αναφορά στις επιχειρήσεις, την «υψηλή τεχνολογία» και τις «μεγάλες δωρεές» τους. Κι όμως, η «υψηλή τεχνολογία» του συστήματος, όχι μόνο στη χώρα μας αλλά και σε παγκόσμιο επίπεδο, δεν μπορεί να προστατεύσει τον πληθυσμό από έναν ιό. Δεν μπορεί ούτε καν να προσφέρει μέσα προστασίας στους εργαζόμενους που συνεχίζουν να δουλεύουν σε νοσοκομεία, εργοστάσια, σούπερ μάρκετ κτλ. Για τις δε «δωρεές» -και μάλιστα τις «μεγάλες»- δεν είναι παρά ένα ελάχιστο κομμάτι από τον πλούτο που αρπάζει καθημερινά εδώ και δεκαετίες το κεφάλαιο από την υπεραξία της δουλειάς των εργαζόμενων που εκμεταλλεύεται.
Ο πρωθυπουργός προσπάθησε να μιλήσει ειδικά για τους εργαζόμενους. Δεν μπόρεσε όμως να κρύψει τη βαθιά ταξική οπτική που έχει όλο το πολιτικό προσωπικό του συστήματος για τον κόσμο της δουλειάς.
- Αυτό ακριβώς αναδίδει η αναφορά στα «παιδιά που μεταφέρουν έτοιμο φαγητό», δηλαδή τους ντελιβεράδες, στους οποίους προφανώς αντιστοιχεί να πληρώνονται με «χαρτζιλίκι» όταν ρισκάρουν καθημερινά τη ζωή τους, ενώ το κράνος (για το οποίο δήθεν ανησυχεί) όπως και όλο τον υπόλοιπο εξοπλισμό της δουλειάς είναι αναγκασμένοι να τον πληρώνουν από τα ελάχιστα που παίρνουν. Κι όλα αυτά με τη μαύρη κι ανασφάλιστη εργασία να τους αφήνει εκτεθειμένους και με την εργοδοσία να κινείται με όρους μαφίας.
- Την ίδια απαξίωση αναδίδει η αναφορά στους «ανθρώπους που γεμίζουν τα ράφια των σούπερ μάρκετ», δηλαδή στους κακοπληρωμένους κι εξουθενωμένους εργαζόμενους στις χρυσοφόρες (για τους ιδιοκτήτες τους) επιχειρήσεις. Τους εργαζόμενους του ελαστικού ωραρίου, της ημιαπασχόλησης, της καταργημένης κυριακάτικης αργίας. Αυτοί δεν έχουν δικαίωμα στην ξεκούραση και την κοινωνική ζωή -είναι άλλωστε μαθημένοι να χαμογελούν υποχρεωτικά, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες.
- Για τους δε εργαζόμενους στην καθαριότητα, μπορεί να είπε ότι «δεν θα είναι πια αόρατοι», αλλά (εννοείται!) θα συνεχίσουν να δουλεύουν με ολιγόμηνες συμβάσεις, προγράμματα «κοινωφελούς» εργασίας, χωρίς μέσα ατομικής προστασίας, χωρίς μέτρα ασφάλειας, ρισκάροντας τον τραυματισμό ή και το θάνατο για κάθε μεροκάματο.
Προσπάθησε να μιλήσει και για όσους είναι προσωρινά απολυμένοι. Και να μας πείσει ότι πρέπει να είναι ευχαριστημένοι με τα 800€ για ενάμιση μήνα και μάλιστα, μέρες που είναι, να αναλογιστούν τις προσδοκίες τους και «τι είναι πραγματικά σημαντικό στη ζωή». Δηλαδή να αποδεχτούν να ζουν για πάντα με μηδαμινό εισόδημα, με μισό μισθό, με την απειλή της απόλυσης, την ίδια ώρα που, και με τα μέτρα της κυβέρνησης, όλο το βάρος από την επιδημία μεταφέρεται στις πλάτες των εργαζόμενων για να «ξαλαφρύνει» το κεφάλαιο κι η εργοδοσία.
Αντίστοιχη «ευγνωμοσύνη» πρέπει να νιώθουν κι οι άνεργοι. Για όσους παίρνουν το επίδομα κι αυτό έληξε στο πρώτο τετράμηνο, παρατείνεται για 2 μήνες. Μόνο που επιδοτούμενοι, έτσι όπως είναι πλέον οι προϋποθέσεις, είναι περίπου 1 στους 10 άνεργους, ενώ και το επίδομα ανεργίας δεν φτάνει να καλύψει ούτε τις βασικές ανάγκες επιβίωσης. Από τους μακροχρόνια άνεργους, που είναι συνολικά περίπου 500.000, μόνο οι 155.000 θα πάρουν ένα εφάπαξ επίδομα πείνας των 400€. Στην ουσία, οι άνεργοι αφήνονται στο έλεος μιας κατάστασης που δεν δίνει την παραμικρή διέξοδο.
Μπορεί ο Μητσοτάκης να κάνει λόγο για «μεγάλη ανάκαμψη» το 2021, αυτά όμως έχουμε βαρεθεί να τ’ ακούμε από το 2010. Στην πραγματικότητα, κανέναν έλεγχο και καμιά εγγύηση δεν μπορεί να έχει η εξαρτημένη ντόπια άρχουσα τάξη κι οι κυβερνήσεις της για το πώς θα κινηθεί η οικονομία γενικά, πόσο μάλλον όταν σ’ ολόκληρο τον κόσμο αυτό που επικρατεί είναι αβεβαιότητα και όξυνση των ανταγωνισμών. Οι θυσίες που ζητάει δεν είναι καμιά παροδική κατάσταση κι ούτε βέβαια «θυσιάζουμε ένα μέρος της ευημερίας μας» γιατί τέτοια δεν υπήρξε ποτέ για τους εργαζόμενους, τους άνεργους και τις οικογένειές τους. Υπήρχε μόνιμη εξαθλίωση, μ’ ένα λαό που έχει κόψει κάθε δαπάνη που μπορούσε να κόψει και τώρα βρίσκεται πολύ κάτω από το όριο, χρεωμένος μέχρι το λαιμό και με την αγωνία για το πώς θα βγάλει το μήνα, πότε θα του κόψουν το ρεύμα και πότε θα βρεθεί στο δρόμο.
Τώρα υποστηρίζει ότι δεν πρέπει να έχουμε «αλόγιστα αιτήματα» και «πρόχειρες παροχές» για να διατηρήσει η χώρα την «αξιοπιστία» της και να έρθει του χρόνου η ανάπτυξη. Του χρόνου θα υποστηρίζει ότι πάλι δεν πρέπει να έχουμε «αλόγιστα αιτήματα» γιατί θα χάσουμε την «αναπτυξιακή δυναμική». Δεν πρόκειται για κανένα «λογικό» ή «παράλογο» αίτημα: το σύστημα κινείται με την ταξική του λογική, που ψυχρά και βίαια κλέβει ό,τι περισσότερο μπορεί από την εργατική τάξη και τους εργαζόμενους σήμερα και με σκοπό να το κάνει ακόμα περισσότερο αύριο. Δεν διαφέρει από τον εργοδότη που κλέβει το δώρο ή τα 800€ της «αποζημίωσης ειδικού σκοπού». Αυτήν ακριβώς την ασυδοσία υπηρετεί και ενισχύει. Γι’ αυτούς, τα δικαιώματα και οι ανάγκες μας είναι πάντα «παράλογες απαιτήσεις». Η μόνη μοιρασιά που σκοπεύουν να κάνουν από την υποτιθέμενη ανάπτυξη θα είναι αυτή που ήταν πάντα: οι εργαζόμενοι βάζουν τη δουλειά, οι κεφαλαιοκράτες παίρνουν τα κέρδη.
Όταν ο πρωθυπουργός λέει «τα μέτρα της επικαιρότητας, να γίνουν πυροδότες διαρκών μεταρρυθμίσεων», αποκαλύπτει κυνικά ότι τα λεγόμενα έκτακτα μέτρα -με όλες τους τις πλευρές- ήρθαν για να μείνουν. Απολύσεις, απληρωσιά, ελαστικοποίηση, ζωή με επιδόματα πείνας είναι το άμεσο μέλλον που ετοιμάζουν από σήμερα. Για να τα επιβάλουν, παίρνουν τα μέτρα τους επίσης από σήμερα απέναντι στον εχθρό-λαό. Η αναφορά σε «δημοκρατικές ευαισθησίες» από μια κυβέρνηση που, από την πρώτη στιγμή, έβαλε στο στόχαστρο κάθε δημοκρατικό δικαίωμα (λαϊκό άσυλο, απεργίες, συνδικαλιστική οργάνωση, συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις κ.ά.) και εντείνει την αστυνομοκρατία και τη φασιστικοποίηση, μόνο ένταση της επίθεσης μπορεί να προμηνύει.
Οι εργαζόμενοι κι ο λαός έχουμε ανάγκη να υπερασπιστούμε τα δικαιώματά μας με αγώνες. Να αντισταθούμε στον εργασιακό και κοινωνικό μεσαίωνα που προωθούν οι εκπρόσωποι του πιο βρώμικου συστήματος, όπου μια ισχνή μειοψηφία συγκεντρώνει αμύθητα κεφάλαια σε βάρος ολόκληρου του πλανήτη, τον οποίο καταδικάζει σε εξαθλίωση και καταστροφή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου