ΠΕΡΙΚΟΠΕΣ ΜΙΣΘΩΝ ΣΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ:Ο λύκος στην… αναμπουμπούλα χαίρεται

«Με τα δεδομένα που έχουμε, δεν υπάρχει στο τραπέζι και δεν τίθεται ζήτημα μείωσης των αποδοχών στο δημόσιο, όμως ουδείς ξέρει πότε θα τελειώσει η κρίση και ποια μέτρα θα απαιτηθούν. Κανείς στον κόσμο δεν ξέρει πότε θα τελειώσει αυτή η κρίση, εμείς πήραμε αυτήν την στιγμή μέτρα με ορίζοντα διμήνου».

Υπουργός Οικονομικών

Σε συνθήκες χιλιάδων απολύσεων μέσα σε λίγες ημέρες, σε συνθήκες που από τη μια μέρα στην άλλη επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο πετώντας τους εργαζόμενους στην ανεργία, στην εκ περιτροπής εργασία και εκ περιτροπής αμοιβή, οι εργαζόμενοι στο δημόσιο δεν μπορούν, για τους επίσημους εκφραστές του συστήματος, να αποτελούν παραφωνία. Παραφωνία σε σχέση με τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα που μετά την περίοδο της πανδημίας είναι πολύ πιθανό να βρεθούν χωρίς δουλειά, αλλά και χωρίς δικαιώματα, με μόλις 800 ευρώ και για κάποιους λίγους. Παραφωνία όμως και σε σχέση με τους …πατριώτες βουλευτές και υπουργούς, ακόμα και με την νεοφώτιστη πρόεδρο της δημοκρατίας που θα θυσιάσουν το 50% του μισθού τους για την αντιμετώπιση της πανδημίας. Το νέο αφήγημα λοιπόν είναι «όλοι μαζί για το κοινό καλό».

Ποιων το «κοινό»; Και ποιων το «καλό» άραγε;

Αλήθεια για ποιων εργαζόμενων στο δημόσιο τις αποδοχές μιλάει ο υπουργός Οικονομικών; Το σίγουρο είναι όχι των ένστολων που, σε περιόδους απαγόρευσης κυκλοφορίας και τρομοκρατίας είναι απαραίτητοι για την επιβολή της τάξης! Να «διδάξουν» πειθαρχία, με την επιβολή προστίμων στο λαό και κεφαλοκλειδώματα σε ηλικιωμένους, που τόλμησαν να ξεμυτίσουν… Είναι που δεν μπορούμε και εύκολα σαν λαός να εμπεδώσουμε το βάρος της ατομικής μας ευθύνης, μιας και εμείς, φυσικά, θα φταίμε για την όποια αρνητική τροπή των πραγμάτων…

Κανένας λόγος, βέβαια, δεν γίνεται για την αδιαφορία του συστήματος και τις αδυναμίες που κληροδότησαν όλες οι κυβερνήσεις στο σύστημα υγείας. Αυτές πάνε να καλυφθούν με τα υποκριτικά χειροκροτήματα της κας Μαρέβα και κάποια ψίχουλα εντυπώσεων στους εργαζόμενους στα νοσοκομεία. Με τίποτα όμως δεν μπορούν να καλύψουν τις απανωτές περικοπές των τελευταίων ετών, τους καθημερινούς κινδύνους και τις χιλιάδες απλήρωτες εργατοώρες μάχης που καθημερινά δίνουν κόντρα στις ελλείψεις προσωπικού και υλικών.

Ποιους, όμως, αφορούν τα «προφητικά» λόγια του υπουργού; Τους εργαζόμενους στην καθαριότητα των δήμων, τους εργαζόμενους στο στενό δημόσιο τομέα, τους εκπαιδευτικούς;

Η κυβέρνηση, για άλλη μια φορά, δεν έχασε την ευκαιρία να μας θυμίσει ότι ζούμε στον καπιταλισμό και μάλιστα σε περίοδο υποχώρησης του κινήματος και αμφισβήτησης δικαιωμάτων και κατακτήσεων. Σε μια περίοδο που για το σύστημα η εργασία και η αμοιβή δεν είναι δικαίωμα πόσο μάλλον καθολικό, αλλά εξαρτάται κάθε φορά από τους νόμους της αγοράς και της κερδοφορίας του κεφαλαίου. Σε μια περίοδο όπου πρέπει να επανέρθει στο δημόσιο η συζήτηση για τη σύνδεση μισθού και παραγωγικότητας-αξιολόγησης γιατί για το σύστημα και τις κυβερνήσεις του «πληρώνεσαι», άρα ζεις, «όταν δουλεύεις», όσο και όπως αυτό θέλει.

Δεν ξέρουμε αυτή τη στιγμή αν τελικά οι περικοπές θα προχωρήσουν. Εξάλλου αυτό που θα καθορίσει το αποτέλεσμα δεν είναι ούτε ο χρόνος ούτε η έκταση της πανδημίας, αλλά ο δεδομένος κάθε φορά ταξικός συσχετισμός. Ωστόσο, τίποτα δεν λέγεται τυχαία και αν δεν προχωρήσουν τώρα, το σίγουρο είναι ότι ο σπόρος έχει πέσει, ο φόβος, η ανησυχία και η ανασφάλεια μεταξύ των εργαζομένων έχει φωλιάσει.

Ο.Π.