Τα σχολεία κλείσανε. Με τους εργαζόμενους τι θα γίνει;

Β.Χ., εργαζόμενη στην ιδιωτική εκπαίδευση

Και έρχεται μια πανδημία να αναδείξει τα ζητήματα που υπάρχουν –δεκαετίες πλέον– στον χώρο της ιδιωτικής εκπαίδευσης. Τα σχολεία –μαζί και τα ιδιωτικά–  ήταν τα πρώτα που έκλεισαν με απόφαση του κράτους. Μέχρι πότε; Άγνωστο μέχρι στιγμής. Και τι θα γίνει με τους χιλιάδες εργαζόμενους που δουλεύουμε σε αυτά; Αυτό είτε παραμένει –στην καλύτερη(;) περίπτωση– στο «καλά να είμαστε και βλέπουμε» είτε έχει ξεκαθαριστεί από την πρώτη στιγμή σε πολλούς συναδέλφους: «Ό,τι πάρετε από το κράτος, εμείς δεν θα σας πληρώσουμε».

Οι εργοδότες –με τον νόμο βέβαια να τους καλύπτει– πετάνε το μπαλάκι στους εργαζόμενους. Το πώς θα ανταπεξέλθουμε όλο αυτό το διάστημα σε μια σειρά από υποχρεώσεις που τρέχουν κανονικά, το παρουσιάζουν ως ατομικό μας θέμα. Ενώ οι πενιχροί μισθοί που παίρνουμε το μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων στην ιδιωτική εκπαίδευση, σίγουρα δε μας κατατάσσει στους οικονομικά «άνετους» που… #μένουμεσπίτι και το «απολαμβάνουμε».

Κι ενώ από την πρώτη στιγμή η κυβέρνηση ανακοίνωσε μια σειρά μέτρα για τους εργοδότες, για τους εργαζόμενους κουβέντα. Συζητάνε για ένα επίδομα πείνας (κοντά στα 400 ευρώ) κι αυτό πάντα υπό την αίρεση του πόσο θα αντέξει η οικονομία και πόσες θα είναι αιτήσεις των εργαζομένων. Μας κρατάνε όμηρους επί της ουσίας με τον φόβο, όχι του ιού, αλλά της απληρωσιάς. Σε έναν κλάδο που απασχολεί χιλιάδες εργαζόμενους (από εκπαιδευτικούς, βοηθητικό προσωπικό, καθαρίστριες, φύλακες, οδηγούς σχολικών λεωφορείων, αλλά και ωρομίσθιους στις ειδικότητες) δεν υπάρχει η παραμικρή πρόβλεψη για το πώς θα πληρωθούμε, πότε, πόσο και από ποιον. Και το «πόσο» είναι ένα άλλο μεγάλο ζήτημα στον κλάδο μας, όταν –από τη μια– το υπουργείο ζητά από τους εργοδότες να δώσουν τα στοιχεία των συμβάσεων στο ΕΡΓΑΝΗ, ενώ όλοι γνωρίζουμε ότι αυτά που δηλώνουν οι εργοδότες σαν ώρες, μισθό ή ειδικότητα απέχουν κατά πολύ από την πραγματικότητα. 

Τα σωματεία σε όλα αυτά άφαντα! Η ΟΙΕΛΕ βγάζει την ούρα της απ’ έξω, ανακοινώνοντας πως οι ιδιωτικοί εκπαιδευτικοί που έχουν διοριστήριο από το Υπουργείο Παιδείας, πρέπει να πληρωθούν κανονικά. Τι γίνεται όμως γι’ αυτούς (ειδικά στα νηπιαγωγεία) που δεν δηλώνονται ως νηπιαγωγοί; Τι γίνεται με τους ωρομίσθιους των ειδικοτήτων και των φροντιστηρίων; Για να μην αναφερθούμε στις χιλιάδες συναδέλφους των παιδικών σταθμών που δεν υπάρχει ούτε πρόβλεψη ούτε καν ενεργό σωματείο για να τους καλύψει. Όπως και το βοηθητικό και διοικητικό προσωπικό των σχολικών μονάδων.

Τη στιγμή λοιπόν που όλοι βγαίνουν για να μας νουθετήσουν να καθίσουμε στα σπίτια μας, ήσυχοι και να περιμένουμε τις εξελίξεις εμείς πρέπει να έχουμε ξεκάθαρο ότι πρέπει να απαιτήσουμε να πληρωθούμε το σύνολο του μισθού μας. Να μην μας κοπεί ούτε μια μέρα ένσημο ή άδεια. Να μη δεχτούμε να «μοιραστούμε» το όποιο κόστος των εργοδοτών, που προωθούν το σκεπτικό «μαζί στα δύσκολα» και εννοούν να πληρώσουμε εμείς πάλι την όποια ζημιά υπάρξει.