Αρκετά μαζικότερη από τις απεργιακές συγκεντρώσεις για το
λεγόμενο «αναπτυξιακό» νόμο, ήταν οι σημερινές απεργιακές συγκεντρώσεις στην
Αθήνα. Παρά την ανυπαρξία μέσων μαζικής μεταφοράς –τα οποία είχαν όλα
κηρύξει 24ωρη απεργία– μερικές χιλιάδες εργαζόμενοι διαδήλωσαν την αντίθεσή
τους στο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή, ενώ είναι βέβαιο
ότι ήταν αρκετά περισσότεροι αυτοί που απήργησαν χωρίς ωστόσο να συμμετέχουν
στις απεργιακές συγκεντρώσεις.
Ωστόσο, είναι επίσης βέβαιο ότι η ανατροπή της νέας
αντιασφαλιστικής επίθεσης απαιτεί πολύ περισσότερα: μεγαλύτερη κινητοποίηση
εργαζομένων, πραγματική ενεργοποίηση των σωματείων και των διαδικασιών τους,
μαζικό και αποφασιστικό εργατικό κίνημα σε τροχιά πραγματικής σύγκρουσης με το
σύστημα και την πολιτική του.
Η μεν ΑΔΕΔΥ δεν έκανε το παραμικρό για να στηρίξει το
απεργιακό της κάλεσμα. Η συνδικαλιστική ηγεσία των εργαζομένων στο Δημόσιο ούτε
μπορεί αλλά ούτε και θέλει να ευνοήσει τη σύγκρουση με αυτήν την πολιτική. Δεν
μπορεί και δεν θέλει να ανταποκριθεί στις πραγματικές αγωνίες των εργαζομένων
στο Δημόσιο. Η στάση της τροφοδοτεί την απογοήτευση, τη μοιρολατρία και τη δική
της ανυποληψία, κάτι που φάνηκε και από τη λιγοστή ανταπόκριση εργαζομένων στο
κάλεσμά της.
Μα και το ΠΑΜΕ, παρ’ όλο που είχε τη μαζικότερη
συγκέντρωση, δεν μπορεί να πρωτοστατήσει σε μια κατεύθυνση σύγκρουσης με την
αστική πολιτική. Οι διακηρύξεις του για «απεργιακό μέτωπο» αποδείχτηκαν κούφιες,
κάτι που φάνηκε και από τη μικρή συμμετοχή εργαζομένων στη συγκέντρωσή του, η
οποία μαζικοποιήθηκε κυρίως από συνταξιούχους και νεολαία. Και αυτό δεν
κρύβεται ούτε με πολύχρωμα μπαλόνια, ούτε με φασαριόζικα ταμπούρλα, ούτε με
χορευτικά!
Αντίστοιχα μικρή ήταν και η συμμετοχή στα Χαυτεία.
Εδώ να σημειώσουμε ότι στην –αναντίστοιχη των απαιτήσεων–
μαζικότητα συνέβαλε και το ότι η σημερινή απεργία δεν συνοδευόταν από κάλεσμα
της ΓΣΕΕ. Κάτι για το οποίο ευθύνεται τόσο η απεργοσπαστική στάση της
ηγεσίας Παναγόπουλου και η ελεεινή σύμπραξή του με την κυβέρνηση ενόψει και του
συνεδρίου-παρωδία που στήνει στις 25 Φλεβάρη, από τη μια, όσο και η στάση του
ΠΑΜΕ, που πίσω από μια φτιαχτή φασαρία γύρω από τα συνέδρια της ΓΣΕΕ, εργατικών
κέντρων και ομοσπονδιών, προσπαθεί να παίξει με τους συσχετισμούς, αλλά και να
«μπετονάρει» τον κόσμο του, κρύβοντας τη δική του αδυναμία για ουσιαστική
παρέμβαση στο εργατικό κίνημα, από την άλλη.
Μέσα σ’ ένα τέτοιο κλίμα προσπάθησε να παρέμβει η Ταξική Πορεία. Με εξορμήσεις σε
χώρους δουλειάς του ιδιωτικού και του δημόσιου τομέα, αλλά και σε γειτονιές, με
το μοίρασμα χιλιάδων ανακοινώσεών της, αλλά και με τη συζήτηση που διοργάνωσε
την Παρασκευή στο «Εκτός των τειχών», έδωσε τη μάχη του απεργιακού καλέσματος.
Το μαζικό μπλοκ που είχε στην απεργία ήταν αποτέλεσμα αυτής της δουλειάς, χωρίς
αυτό να σημαίνει ότι δεν υπήρχαν δυνατότητες για μαζικότερη συμμετοχή. Με
συνθήματα ενάντια στο νέο νομοσχέδιο, αλλά και συνθήματα που αναδείκνυαν ότι η
ασφάλιση είναι δικαίωμα όλου του λαού, το μπλοκ της Ταξικής Πορείας πορεύτηκε από κοινού με την Λαϊκή Αντίσταση- Αριστερή
Αντιιμπεριαλιστική Συνεργασία και την ΕΡΓΑΣ.
Ιδιαίτερα ενθαρρυντική ήταν η
παρουσία νέου κόσμου στο μπλοκ της, εργαζόμενων και ανέργων, που εκτίμησαν τη
σταθερή της παρουσία και ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά της. Αυτό αποτελεί και μια
ουσιαστική παρακαταθήκη για τους δύσκολους αγώνες που θα απαιτηθούν, με
πρώτο και κύριο τον αγώνα που πρέπει να συνεχιστεί για να μην περάσει το
αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο που μόλις κατατέθηκε. Έναν αγώνα που πολύ
φοβόμαστε ότι οι διάφορες συνδικαλιστικές ηγεσίες θεωρούν ότι «έκλεισε» με τη
σημερινή απεργία. Ακριβώς όπως «έκλεισε» ο αγώνας για το «αναπτυξιακό»
τερατούργημα ή όπως δεν άνοιξε καν για τον προϋπολογισμό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου