Ανταπόκριση από το 31ο Συνέδριο του ΕΚΑ

Το Σαββατοκύριακο 8-9 Ιανουαρίου πραγματοποιήθηκαν οι εργασίες του 31ου Συνεδρίου του ΕΚΑ στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας. Άλλο ένα συνέδριο που πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες επίθεσης του συστήματος ενάντια στο λαό και την εργατική τάξη, αλλά και σε συνθήκες μεγάλης υποχώρησης και αποσυγκρότησης του εργατικού κινήματος. 

Ο μικρός αριθμός τοποθετήσεων, η μηδαμινή παρουσία (έως και πλήρης απουσία) των δυνάμεων του παλιού και νέου κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΕΑΚ), αλλά και η ανικανότητά τους να εκφράσουν (έστω και μέσω των ελάχιστων παρεμβάσεων τους) πολιτικό λόγο, έδωσε χώρο στο ΠΑΜΕ και τη ΔΑΣ να εμφανίζεται ως ο «εγγυητής» της διαδικασίας του συνεδρίου.

Την πρώτη μέρα, με τις ενστάσεις της η ΔΑΣ κατάφερε να αποκλείσει από τη διαδικασία σωματεία εργοδοτικά ή και σωματεία-σφραγίδες, όπως η «Ενωση Υπαλλήλων Εμπορίου Τροφίμων και Σούπερ Μάρκετ Αττικής» που στήθηκε από σχεδόν όλους τους εργοδότες των μεγάλων αλυσίδων σούπερ-μάρκετ. Κίνηση που δεν έγινε για λόγους αρχής (όπως θέλει η ΔΑΣ να εμφανίζει), αλλά για λόγους διαμόρφωσης ενός ευνοϊκότερου γι’ αυτήν συσχετισμού. Είναι χαρακτηριστικό ότι, παρά τις καταγγελίες της, η ΔΑΣ συμμετείχε (!!!) στις τελευταίες εκλογές του συγκεκριμένου σωματείου (Σεπτέμβρης – Οκτώβρης 2017). Όπως είναι επίσης χαρακτηριστικό ότι μια σειρά άλλα εργοδοτικά σωματεία (όπως π.χ. του Σκλαβενίτη), με αντίστοιχες διαδικασίες, αφέθηκαν να συμμετέχουν κανονικά στη διαδικασία και οι εκπρόσωποί τους θα ψηφίσουν το ερχόμενο Σαββατοκύριακο στις αρχαιρεσίες. 

Η ΑΤΕ (κυρίως δυνάμεις της ΑΝΤΑΡΣΥΑ), κινήθηκε στη λογική διαχωρισμού της από το ΠΑΜΕ και τη ΔΑΣ μόνο όσον αφορά τις μορφές πάλης που έχουν τεθεί, χωρίς να έχει ουσιαστική διαφωνία στο περιεχόμενο. 

Η Ταξική Πορεία έκανε παρέμβαση και τις δυο ημέρες του συνέδριου με τα υλικά της, αναδεικνύοντας τόσο το ζήτημα του επικείμενου νόμου για το ασφαλιστικό όσο και το ζήτημα συνολικά της επίθεσης που δέχεται η εργατική τάξη, το ζήτημα του πολέμου και της υποχώρησης του εργατικού κινήματος. Την ομιλία του εκπροσώπου της Ταξικής Πορείας στο συνέδριο μπορείτε να την δείτε σε άλλη ανάρτηση του μπλογκ. 

Στις αρχαιρεσίες του επόμενου Σαββατοκύριακου η Ταξική Πορεία θα συμμετέχει σε κοινό ψηφοδέλτιο με την ΕΡΓΑΣ, και καλεί να το στηρίξουν όσοι συνδικαλιστές αντιλαμβάνονται την αναγκαιότητα της περιόδου για κοινούς, ενωτικούς αγώνες ενάντια στο κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό, σε σύγκρουση με τη γραμμή της ενσωμάτωσης και της υποταγής στη συνδιαχείριση και την αστική νομιμότητα,. 

Ακολουθεί η κοινή ανακοίνωση που μοιράστηκε στο συνέδριο.

Σωματεία όπλα των εργαζομένων

 για μαζικούς αγώνες που θα διεκδικούν δικαιώματα

Το αφήγημα της ανάπτυξης που πλασάρει η κυβέρνηση της ΝΔ σε συνέχεια της προηγούμενης του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι τίποτα άλλο από τα αντεργατικά νομοσχέδια τα οποία διαδέχονται το ένα το άλλο. Ξένο και ντόπιο κεφάλαιο πιέζουν για μεγαλύτερο ξεζούμισμα του λαού και των εργαζομένων. Έχουν ψηφίσει ήδη ένα νομοθετικό τερατούργημα με τον παραπλανητικό χαρακτηρισμό «αναπτυξιακό», στρώνοντας έδαφος πλήρους ασυδοσίας για την εργοδοσία. Όλη η χώρα μετατρέπεται σε μια ειδική οικονομική ζώνη με δουλειά χωρίς κανένα μέτρο προστασίας, χωρίς συλλογικές συμβάσεις, με τα εργατικά δικαιώματα και τις κατακτήσεις ισοπεδωμένα, με τον συνδικαλισμό στο απόσπασμα, απαγορευμένο. Κάπως έτσι αντιλαμβάνεται την «ανάπτυξη» και το «εθνικό» συμφέρον η ντόπια άρχουσα τάξη και οι κυβερνήσεις της: λεηλασία του λαού και της χώρας από τα ξένα και ντόπια αρπακτικά.

Φέρνουν νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο, στα βρόμικα χνάρια του νόμου που ψήφισε ο «φιλεργατικός» ΣΥΡΙΖΑ το 2016, του «νόμου Κατρούγκαλου». Στρώνουν το δρόμο για την εισβολή του ιδιωτικού κεφάλαιου στο ασφαλιστικό σύστημα.

Φέρνουν νέο νομοσχέδιο για την υγεία. Έτσι ώστε και στο χώρο της υγείας να μπορέσει το ιδιωτικό κεφάλαιο να μεγαλώσει το περιθώριο κερδοφορίας του.

Βάζουν τον ταξικό συνδικαλισμό στο απόσπασμα. Κι εδώ στα βρόμικα χνάρια του ΣΥΡΙΖΑ, φέρνουν σε δόσεις και από το παράθυρο έναν νέο αντισυνδικαλιστικό νόμο. Χτυπούν ξανά το δικαίωμα στην απεργία. Θέλουν να συκοφαντήσουν, να τρομοκρατήσουν, και να ελέγξουν κάθε συνδικαλιστική δραστηριότητα μέσα από μέτρα όπως το ηλεκτρονικό μητρώο εργαζομένων, το μητρώο «πραγματικών δικαιούχων» και οι ηλεκτρονικές ψηφοφορίες.

Χρησιμοποιούν τις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες σε ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, ομοσπονδίες κ.λπ. που μέσα από την επανάληψη του παραμυθιού της συναίνεσης και της «υπευθυνότητας», νομιμοποιούν την επίθεση, πρωτοστατούν στην εμπέδωσή της και υπονομεύουν ανοιχτά κάθε αγωνιστική ταξική διεκδίκηση.

Χρησιμοποιούν την ακίνδυνη φασαρία που κάνει το ΠΑΜΕ και τις κούφιες διακηρύξεις του. Γιατί γνωρίζουν ότι την ώρα της πραγματικής σύγκρουσης, της πραγματικής αναμέτρησης, το ΠΑΜΕ θα κάνει πίσω, θα αποδειχτεί για μια ακόμη φορά πολύτιμος σύμμαχός τους στην κατεύθυνση του αποπροσανατολισμού των εργαζομένων και της απογοήτευσής τους.

Διευκολύνονται και από άλλες δυνάμεις που αναφέρονται στην εξωκοινοβουλευτική αριστερά, οι οποίες με τα «μεταβατικά προγράμματα» τους έδωσαν στήριξη στο εγχείρημα της «πρώτης φορά αριστερά» διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, σκορπίζοντας αυταπάτες και, στη συνέχεια, απογοήτευση.

• Και πλάι σε όλα αυτά, η εργατική τάξη ματώνει, σκοτώνεται, προσπαθεί να επιβιώσει στην εργασιακή ζούγκλα. Από τη ΛΑΡΚΟ και τη ΜΟΤΟΡ ΟΪΛ μέχρι τους εργαζόμενους στην καθαριότητα, και από τους διανομείς μέχρι τους οικοδόμους, η εργατική τάξη πληρώνει καθημερινά βαρύ φόρο αίματος, συχνά αντιμέτωπη με την ωμή εργοδοτική τρομοκρατία, και φουσκωμένη από την αντεργατική πολιτική του συστήματος. Απειλές, ξύλο, μαχαίρια, πιστόλια, μπράβους, βρίσκουν όλο και πιο συχνά απέναντί τους οι εργαζόμενοι που αγωνίζονται και διεκδικούν. Διαπιστώνοντας όλο και πιο συχνά ότι η μόνη διέξοδος βρίσκεται στη συλλογικότητα, στη μαζική πάλη, στην οργάνωση.

• Κάπως έτσι θα ξαναβγεί η εργατική τάξη μπροστά. Ψάχνοντας ξανά το δίκιο της μέσα στη μαυρίλα. Όπως βγήκαν οι εργαζόμενοι της Τζένεραλ Μότορς, και όπως ξεπήδησε η απεργία του ΟΤΕ (τρομάζοντας εργοδοσία και συνδικαλιστική ηγεσία) ή η απεργία στις τράπεζες. Όπως βγήκαν οι Γάλλοι εργαζόμενοι. Όπως βγήκε ο λαός της Ινδίας στην μεγαλύτερη απεργία στην ιστορία της ανθρωπότητας, με 250 εκατομμύρια απεργούς, πριν λίγες εβδομάδες.

• Αλλά και παλεύοντας ενάντια στα πολεμικά σχέδια των ιμπεριαλιστών και των ντόπιων υποτακτικών τους. Γιατί αυτοί που σχεδιάζουν και προωθούν τα κάθε λογής αντεργατικά μέτρα, οι ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ, οι δυνάμεις του ξένου και ντόπιου κεφάλαιου, είναι οι ίδιοι που προωθούν και τα αιματοβαμμένα σχέδια σε βάρος των λαών της Μεσογείου και των Βαλκανίων. Και μπλέκουν όλο και πιο πολύ το λαό και τη χώρα. Με την πολύτιμη βοήθεια της κυβέρνησης της ΝΔ και πρωτύτερα του ΣΥΡΙΖΑ, του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ και όλων των αστικών κομμάτων. Επεκτείνοντας τις βάσεις του θανάτου στη χώρα. Καλλιεργώντας το μίσος και τον εθνικισμό σε βάρος των γειτονικών λαών. Και το βαρύ τίμημα αυτών των σχεδίων, και πάλι η εργατική τάξη και τα παιδιά της θα κληθούν να το πληρώσουν.

 • Ενάντια σ’ όλα αυτά, ο λαός και οι εργαζόμενοι καλούνται να αντιτάξουν ένα πλατύ μέτωπο μαζικού αγώνα για να υπερασπίσουν τα δικαιώματά τους και για να διεκδικήσουν τα αιτήματά τους. Με τη δική τους ενεργητική παρουσία, με τα δικά τους συνθήματα, με τις δικές τους «σημαίες», για τα δικά τους συμφέροντα.

• Σε αυτή την κατεύθυνση πρέπει να ανασυγκροτηθούν και να κινηθούν τα σωματεία και το συνδικαλιστικό κίνημα. Κατεύθυνση η οποία βρίσκεται σε σύγκρουση με την υπάρχουσα συνδικαλιστική ηγεσία και την πολιτική της υποταγής και συνθηκολόγησης η οποία εκπροσωπεί.

ΕΡΓΑΣ­ - Ταξική Πορεία