Η "οργή" της ΑΔΕΔΥ

Η αγανάκτηση της ΑΔΕΔΥ για τη μη επιστροφή των δώρων και... η δική μας μαζί της!

Διαβάζοντας το δελτίο Τύπου της ΑΔΕΔΥ για την αρνητική απόφαση του ΣτΕ όσον αφορά στην επιστροφή των δώρων στους δημοσίους υπαλλήλους, μπορεί είτε να ξεσπάσεις σε γέλια είτε να φουντώσεις από θυμό, τίποτα λιγότερο, τίποτα ενδιάμεσο. Γιατί το δελτίο Τύπου τιτλοφορείται «Οργή και αγανάκτηση για την απόφαση της Ολομέλειας του ΣτΕ …». Και το πρώτο πράγμα που σκέφτεσαι είναι «αλήθεια τώρα, κύριοι της ΑΔΕΔΥ, αισθάνεστε αγανάκτηση και οργή για την απόφαση αυτή, όταν εσείς επί μήνες σπρώχνατε εκατοντάδες χιλιάδες  δημοσίους υπάλληλους όχι στο δρόμο του Αγώνα και της διεκδίκησης, αλλά στα δικηγορικά γραφεία και στις αίθουσες των δικαστηρίων;»

Γιατί αυτό έκαναν οι ανακοινώσεις της ΑΔΕΔΥ με οδηγίες του τύπου: «τρέξτε στην υπηρεσία σας να κάνετε αίτηση για τη μη παραγραφή των δώρων ως τις 31/12», «τρέξτε στους δικηγόρους μέχρι τις 15/3 για να υποβάλλετε αγωγή». Και από δράσεις που να θυμίζουν διεκδίκηση; Μια στάση προκηρύχθηκε όλη κι όλη στις 5/3, αποκομμένη από ένα ευρύτερο αγωνιστικό πλαίσιο, ίσα-ίσα για τα μάτια του κόσμου. Και τώρα, μετά και το 2ο άδειασμα από τα δικαστήρια (το 1ο ήταν από τη συνάντηση με τον Τσακαλώτο στις 5/3), λένε ότι θα συνεχίσουν τη διεκδίκηση, αλλά αυτή τη φορά ανακαλύψανε … τα συνδικαλιστικά μέσα. Σίγουρα, τους πιστέψαμε.

Αφού έστρεψαν τον κόσμο προς ανώδυνους για το σύστημα δρόμους και αφού καλλιέργησαν αυταπάτες και φρούδες ελπίδες, αυτοί που δέχτηκαν απανωτές μειώσεις μισθών, αυτοί που δεν κούνησαν το δαχτυλάκι τους για τους χιλιάδες εργαζόμενους στο δημόσιο που δουλεύουν με καθεστώς γαλέρας (βλ. καθαρίστριες με εργολάβους), αυτοί που δεν είχαν καμία πρόθεση να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους ώστε να δώσουμε μια πραγματική μάχη, έστω πάνω σε ένα από τα δεκάδες ζητήματα αφαίρεσης εργατικών κεκτημένων και δικαιωμάτων, τώρα ζητούν απ' τους εργαζόμενους του Δημοσίου να τους ακολουθήσουν… πού; Ακόμα και αυτή η δήλωση περίσσιας αποφασιστικότητας για τη συνέχιση της διεκδίκησης είναι γράμμα κενό.
Γράμμα κενό γιατί οι συνδικαλιστικές ηγεσίες των δευτεροβάθμιων σωματείων και της ΑΔΕΔΥ έχουν ξανά και ξανά αποδείξει πώς αντιλαμβάνονται το ρόλο τους: ως υπεύθυνοι συνομιλητές των υπουργών και ως πυροσβέστες των αγωνιστικών διαθέσεων του κόσμου.

Θα έρθει όμως, ναι, θα έρθει η ώρα και η εποχή που το κύμα της πραγματικής αγανάκτησης του κόσμου θα τους παρασύρει στο καλάθι των αχρήστων όπου και ανήκουν.

ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ