Άλλο ένα κρούσμα «ανάπτυξης» βίωσε 17χρονος ξενοδοχοϋπάλληλος στο ξενοδοχείο που εργαζόταν στη Σταλίδα Ηρακλείου. Χτυπήθηκε βάναυσα μέσα στο ξενοδοχείο από συγγενικά πρόσωπα στελέχους του ξενοδοχείου, στο κεφάλι και στα γεννητικά όργανα και χρειάστηκε 4ωρη χειρουργική επέμβαση. Ο ανήλικος είχε απολυθεί 2 ημέρες πριν δεχτεί τη βάρβαρη επίθεση και έμενε στο χώρο ως φιλοξενούμενος.
Το περιστατικό αυτό, όπως και αυτό στα Χανιά, έρχεται να προστεθεί στα αμέτρητα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας στον ξενοδοχειακό κλάδο, που καταδεικνύουν το μέγεθος της τρομοκρατίας αλλά και το ξεζούμισμα που υφίστανται οι υπάλληλοι, με εργασιακές συνθήκες λάστιχο, με μισθούς εξαθλίωσης, με συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες άγνωστες λέξεις. Κι όλα αυτά στην «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας, όπου η γκλαμουριά, η πολυτέλεια και οι διαφημίσεις για σπουδές στον αναπτυσσόμενο τουριστικό κλάδο δεν μπορούν να κρύψουν την κόλαση «ανάπτυξης» που βιώνουν οι χιλιάδες εργαζόμενοι.
Η «ανάπτυξή» τους θέλει εργαζόμενους που να μην αντιδρούν στην πολιτική κυβέρνησης-κεφαλαίου με κάθε κόστος, να υπομένουν τα εξαντλητικά ωράρια και την αυθαιρεσία της εργοδοσίας, με σκοπό την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Στη «μεταμνημονιακή» Ελλάδα η εργασιακή ζούγκλα δεν ήρθε για να φύγει με κυβερνητικές εξαγγελίες. Εκτός αν αποφασίσουν διαφορετικά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο από αυτόν της αντίστασης στην πολιτική που τους θέλει έρμαια της εργοδοσίας και της φτώχειας και εξαθλίωσης. Να οργανωθούν, να μαζικοποιήσουν και να ενεργοποιήσουν τα σωματεία τους, διεκδικώντας καλύτερες και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, αυξήσεις μισθών, συνδικαλιστικά δικαιώματα. Να παλέψουν ενάντια στις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, τους επίσημους συνομιλητές κυβέρνησης και εργοδοσίας, οι οποίοι έχουν φέρει τους εργαζόμενους στον κλάδο σε συνεχόμενες ήττες. Να αντισταθούν και να απορρίψουν το μέλλον που τους επιφυλάσσει η πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου. Δύσκολος πράγματι αυτός ο δρόμος, όμως είναι ο μοναδικός.
Το περιστατικό αυτό, όπως και αυτό στα Χανιά, έρχεται να προστεθεί στα αμέτρητα περιστατικά εργοδοτικής αυθαιρεσίας στον ξενοδοχειακό κλάδο, που καταδεικνύουν το μέγεθος της τρομοκρατίας αλλά και το ξεζούμισμα που υφίστανται οι υπάλληλοι, με εργασιακές συνθήκες λάστιχο, με μισθούς εξαθλίωσης, με συνδικαλιστικά δικαιώματα και ελευθερίες άγνωστες λέξεις. Κι όλα αυτά στην «ατμομηχανή» της ελληνικής οικονομίας, όπου η γκλαμουριά, η πολυτέλεια και οι διαφημίσεις για σπουδές στον αναπτυσσόμενο τουριστικό κλάδο δεν μπορούν να κρύψουν την κόλαση «ανάπτυξης» που βιώνουν οι χιλιάδες εργαζόμενοι.
Η «ανάπτυξή» τους θέλει εργαζόμενους που να μην αντιδρούν στην πολιτική κυβέρνησης-κεφαλαίου με κάθε κόστος, να υπομένουν τα εξαντλητικά ωράρια και την αυθαιρεσία της εργοδοσίας, με σκοπό την κερδοφορία των επιχειρήσεων. Στη «μεταμνημονιακή» Ελλάδα η εργασιακή ζούγκλα δεν ήρθε για να φύγει με κυβερνητικές εξαγγελίες. Εκτός αν αποφασίσουν διαφορετικά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.
Οι εργαζόμενοι δεν έχουν άλλο δρόμο από αυτόν της αντίστασης στην πολιτική που τους θέλει έρμαια της εργοδοσίας και της φτώχειας και εξαθλίωσης. Να οργανωθούν, να μαζικοποιήσουν και να ενεργοποιήσουν τα σωματεία τους, διεκδικώντας καλύτερες και ασφαλείς συνθήκες εργασίας, αυξήσεις μισθών, συνδικαλιστικά δικαιώματα. Να παλέψουν ενάντια στις υποταγμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, τους επίσημους συνομιλητές κυβέρνησης και εργοδοσίας, οι οποίοι έχουν φέρει τους εργαζόμενους στον κλάδο σε συνεχόμενες ήττες. Να αντισταθούν και να απορρίψουν το μέλλον που τους επιφυλάσσει η πολιτική που ασκεί η κυβέρνηση για λογαριασμό του κεφαλαίου. Δύσκολος πράγματι αυτός ο δρόμος, όμως είναι ο μοναδικός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου