Η απεργία στις προβλήτες
ΙΙ και ΙΙΙ του ΣΕΜΠΟ στον Πειραιά, στις 7 Σεπτέμβρη, είχε για μια ακόμα φορά
απέναντί της σύσσωμες τις δυνάμεις της Cosco, των εργολάβων και του αστικού
κράτους. Όπως και όλες οι προηγούμενες, κρίθηκε παράνομη από το Πρωτοδικείο
Πειραιά, φανερώνοντας ξεκάθαρα ποιανού τα συμφέροντα εξυπηρετεί η αστική
δικαιοσύνη. Αλλά ούτε αυτό ήταν αρκετό για την εταιρία. Σε μια προσπάθεια
παραπέρα τρομοκράτησης των εργαζομένων, κατέθεσε αγωγή και κατά της απεργίας
που κήρυξε το Εργατικό Κέντρο Πειραιά για να καλύψει την απόφαση της συνέλευσης
των εργαζομένων. Όλο το προηγούμενο διάστημα, η εταιρεία καθυστερούσε σκόπιμα
τις διαπραγματεύσεις με το σωματείο ώστε να στήσει δικό της «σωματείο». Κάτι
που κατάφερε, πάλι με τη βοήθεια και του αστικού κράτους και με διάτρητες
διαδικασίες-εξπρές.
Το εργοδοτικό αυτό
«σωματείο» έπαιξε ανοιχτά υπονομευτικό ρόλο όλο το διάστημα πριν την απεργία, μιλώντας
για δήθεν «κλείσιμο του λιμανιού» και για «χαμένα μεροκάματα», την ώρα που οι
εργαζόμενοι εργάζονται σε συνθήκες γαλέρας, με μισθούς πείνας, λειψά μέτρα
ασφάλειας και συμβάσεις λίγων μηνών.
Όμως, παρά τις δυσκολίες
και τις πιέσεις, η απεργία στις 7/9
κατάφερε να μπλοκάρει τις εργασίες στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ του ΣΕΜΠΟ, με
τους απεργούς και τους αλληλέγγυους να είναι συγκεντρωμένοι μπροστά στην πύλη
από τα ξημερώματα, ενώ λίγο πιο δίπλα είχαν συγκεντρωθεί κάποιες δεκάδες
εργαζόμενοι μαζί με τη διοίκηση του εργοδοτικού «σωματείου», στελέχη της
εργοδοσίας και τις δυνάμεις καταστολής του λιμενικού.
Σήμερα, μετά την απεργία,
το ζήτημα παραμένει ανοιχτό και απαιτεί άμεση απάντηση και αποφασιστική στάση.
Είναι βέβαιο ότι η Cosco θα εντείνει τις προσπάθειές της να ενισχύσει την παρουσία
και τη μαζικότητα, του δικού της «σωματείου», ώστε να καταφέρει να το
παρουσιάσει ως αντιπροσωπευτικότερο και να βάλει στην άκρη το σωματείο της
ΕΝΕΔΕΠ.
Η ανάγκη συσπείρωσης και
μαζικοποίησης της γραμμής του αγώνα είναι πλέον επιτακτική. Τώρα που είναι
σαφές ότι η εργοδοσία της Cosco περνάει στην αντεπίθεση το ζήτημα του
συσχετισμού δυνάμεων είναι κρίσιμο. Κάτι που η εργοδοσία γνωρίζει πολύ καλά και
γι’ αυτό χρησιμοποιεί κάθε μέσο που διαθέτει για να μαζικοποιήσει το «σωματείο»
που ελέγχει. Οι πιέσεις και η τρομοκρατία θα ενταθούν, ενώ δεν είναι απίθανο να
δούμε και κάποιον στημένο ψευτοδιάλογο μεταξύ εργοδοσίας και εργοδοτικών, που
θα καταλήγει σε τίποτε ψευτοπαροχές ώστε να ενισχυθεί η θέση του εργοδοτικού
«σωματείου».
Και είναι βέβαιο ότι εάν
πετύχουν τα σχέδιά της, τότε τα πράγματα για όλους τους εργαζόμενους θα είναι
πολύ χειρότερα.
Μπροστά σε αυτήν την
κατάσταση οι εργαζόμενοι πρέπει –πιο συσπειρωμένοι και πιο αποφασιστικά– να
συνεχίσουν τον αγώνα τους. Να μην δοθεί
κανένα περιθώριο χρόνου στην προσπάθεια της εργοδοσίας να προχωρήσει τα σχέδιά της.
Να γυρίσουν την πλάτη τους οι εργαζόμενοι στο εργοδοτικό σωματείο.
• Η μέχρι τώρα επιτυχία που είχε αυτός ο αγώνας
με την απόφαση του Υπουργείου Εργασίας για ένταξη όλων των εργαζομένων στα
βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα, ήταν αποτέλεσμα της μαζικότητας και της πίεσης που
ασκήθηκε από τις κινητοποιήσεις των εργαζομένων.
• Και
έτσι πρέπει να συνεχιστεί και ο αγώνας για συλλογική σύμβαση εργασίας. Γιατί η
έκβαση του αγώνα αυτού συνεχίζει να κρίνεται. Και η νίκη των εργαζομένων
προϋποθέτει – πριν απ’ όλα– τη δική τους αποφασιστικότητα και συμμετοχή!
25/9/2018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου