Ζητείται πωλητής-τρια με εμπειρία… στην εκμετάλλευση!

Άλλη μια Κυριακή που τα καταστήματα είναι ανοιχτά. Αυτή τη φορά με το πρόσχημα των καλοκαιρινών εκπτώσεων και την ανάγκη «να κινηθεί η αγορά». Πάντα στις πλάτες των εμποροϋπαλλήλων, φυσικά! Άλλη μια Κυριακή που δεκάδες χιλιάδες εργαζομένων εξουθενώνονται κάτω από εξαντλητικά ωράρια και υπερεντατικοποίηση της δουλειάς τους ώστε να αποδείξουν την “αποδοτικότητα”, την “ευελιξία”, την “εργατικότητά” τους, κοινώς τις αντοχές τους στην εκμετάλλευση και την υποταγή στο κεφάλαιο, με την απειλή της απόλυσης, της ανεργίας, της εξαθλίωσης. Οι εργασιακές συνθήκες στον χώρο του εμπορίου “πρωτοστατούν” εδώ και χρόνια ως παράδειγμα προς μίμηση για τους εργοδότες σε όλους τους κλάδους, είτε για τη συρρίκνωση δικαιωμάτων και ελευθεριών, είτε για να παγιωθεί η επισφάλεια, η αναλωσιμότητα, η επί της ουσίας κατάργηση του δικαιώματος στη δουλειά. Σπαστό ωράριο, τις περισσότερες φορές
“απελευθερωμένο” από τα “δεσμά” του οχταώρου, εκ περιτροπής εργασία και ημιαπασχόληση, απλήρωτες υπερωρίες, εργατικά ατυχήματα, καθυστέρηση δεδουλευμένων, κατάργηση συλλογικών συμβάσεων είναι η πραγματικότητα που βιώνουν οι εμποροϋπάλληλοι. Αυτό το μοντέλο εργαζόμενου λειτούργησε ως Δούρειος Ίππος, για να επεκταθεί και να παγιωθεί και στους υπόλοιπους εργασιακούς χώρους του ιδιωτικού τομέα. Και σ’ όποια προσπάθεια αντίστασης, η απειλή της απόλυσης να κρέμεται πάνω από τα κεφάλια τους. Η κατάργηση του κατακτημένου δικαιώματος της κυριακάτικης αργίας από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν είναι ούτε το πρώτο ούτε το τελευταίο χτύπημα στα δικαιώματα των εργαζομένων. Έρχεται να συμπληρώσει το παραμύθι της δήθεν “ανάπτυξης” και της “μεταμνημονιακής” “ευημερίας”. Ανάπτυξη και ευημερία για το κεφάλαιο, ξένο και ντόπιο, καθώς η βάρβαρη επίθεση που διεξάγει, το απελευθερώνει από κάθε ίχνος δικαιώματος των εργαζομένων. Το σύστημα της εκμετάλλευσης χρειάζεται εργαζόμενους δέσμιους στις διαθέσεις και τις επιδιώξεις τους. Ο εγκλωβισμός στη φτώχεια, την ανέχεια, την κατάργηση στοιχειωδών δικαιωμάτων διαμορφώνει εργαζόμενους-αναλώσιμα εργαλεία στα χέρια τους, που δε θα μπορούν να διεκδικήσουν έναν κόσμο στα μέτρα των αναγκών τους. Κι επειδή ο στρατηγικός σχεδιασμός του συστήματος έχει καθαρά ταξικό πρόσημο, ταξική χρειάζεται να είναι και η απάντηση των εργαζομένων. Και αυτή είναι η αναντιστοιχία ανάμεσα στην αναγκαιότητα συγκρότησης και οργάνωσης του εργατικού κινήματος και την κατάσταση που επικρατεί στους εργασιακούς χώρους. Ενώ το ένα μέτρο διαδέχεται το άλλο και η επίθεση προχωράει, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες επιλέγουν την αδράνεια, τη συναίνεση στον “ρεαλισμό” της υποταγής, ενώ οι ελάχιστες κινητοποιήσεις εξαγγέλλονται τελευταία στιγμή, χωρίς προετοιμασία του κλάδου, χωρίς διάθεση συνέχειας, χωρίς ουσιαστικό στόχο, μόνο και μόνο για να βγουν από την υποχρέωση. Γι’ αυτό και οι εργαζόμενοι εγκλωβίζονται στο κλίμα της ηττοπάθειας και της απογοήτευσης. Την κυριακάτικη αργία εμείς την κατακτήσαμε κι εμείς θα την υπερασπιστούμε! Το βάρος για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων πέφτει στον κόσμο της δουλειάς συνολικά, αφού αυτόν αφορά άμεσα. Οι εμποροϋπάλληλοι και όλοι οι εργαζόμενοι χρειάζεται να αντιληφθούν τα κοινά τους συμφέροντα και τις κοινές τους ανάγκες και να ξεπεράσουν τη διάσπαση στην οποία τους εξαναγκάζει το σύστημα, ώστε να τους κρατά απέναντι. Ενωμένοι, να ξεπεράσουν το φόβο, να αποκτήσουν εμπιστοσύνη στις δυνάμεις τους, να συγκροτήσουν τις αντιστάσεις τους και να μην περιμένουν κανέναν να το κάνει γι’ αυτούς. Στο δρόμο του αγώνα και της διεκδίκησης της δουλειάς και της ζωής τους, θα βρουν τη δύναμη να ανατρέψουν την επίθεση.
ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΑΡΓΙΑ!
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΕ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ!
ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΑΥΞΗΣΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΜΙΣΘΟΥΣ