Ανοιχτή συζήτηση για το δώρο του Πάσχα και την ανάγκη υπεράσπισής του - Ξάνθη

ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ 

ΜΕ ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑ ΥΠΕΡΑΣΠΙΖΟΜΑΣΤΕ ΤΙΣ ΚΑΤΑΚΤΗΣΕΙΣ ΜΑΣ

Για ακόμη μια χρονιά καθώς πλησιάζουν οι γιορτές τα ερωτηματικά για το δώρο του Πάσχα πληθαίνουν. Για κάθε έναν από μας τα δώρα του Πάσχα, των Χριστουγέννων, όπως και το επίδομα αδείας του καλοκαιριού, αποτελούν μια μεγάλη ανακούφιση μπροστά στις τεράστιες οικονομικές δυσκολίες. Μια ανάσα για να «μπαλώσουμε τις τρύπες», που οι πετσοκομμένοι μισθοί και τα μεροκάματα αφήνουν ανοιχτές την προηγούμενη περίοδο. 

Ο 13ος (δώρο Χριστουγέννων) και 14ος (δώρο Πάσχα και επίδομα αδείας) μισθός, δεν ήρθαν από τον ουρανό, ούτε τα προσφέρει η εργοδοσία από την καλή της την καρδιά. Οι παραπάνω παροχές πρωτοεμφανίστηκαν σαν διεκδικήσεις του εργατικού κινήματος της χώρας μας στις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ενώ την δεκαετία του ‘50 κατοχυρώνεται νομοθετικά για όλους τους εργαζόμενους, στον ιδιωτικό και το δημόσιο τομέα. Με λίγα λόγια, αποτελούν κατάκτηση του εργατικού κινήματος που κερδήθηκε μέσα από σκληρούς αγώνες και αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου. 

Η εργοδοσία, το κεφάλαιο και οι κυβερνήσεις εδώ και δεκαετίες προσπαθούν με κάθε μέσο να μας πάρουν πίσω κάθε δικαίωμα και κατάκτηση. Ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια με την πρόφαση της κρίσης, τα επιδόματα, οι μισθοί, η ασφάλιση, η μόνιμη και σταθερή δουλειά έχουν μπει για τα καλά στο στόχαστρο. Η κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο είναι ένα πρώτο πολύ σημαντικό βήμα και ανοίγει το δρόμο και για τον ιδιωτικό τομέα. Οι συζητήσεις και οι προτάσεις του ΣΕΒ (Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων), του ΔΝΤ, της ΕΕ, των Κυβερνητικών επιτελείων για την ολοκληρωτική κατάργηση των δώρων δίνουν και παίρνουν. Την ίδια στιγμή οι υποτιθέμενοι έλεγχοι του υπουργείου εργασίας προς τους εργοδότες αποτελούν το προκάλυμμα ενός κράτους με βάρβαρα αντεργατικά χαρακτηριστικά. 

Σήμερα η πραγματικότητα είναι ιδιαίτερα σκληρή και δύσκολη. Για τους περισσότερους από εμάς, τους εργαζόμενους των ελαστικών σχέσεων εργασίας, τους μισοεργαζόμενους και μισοάνεργους, τους ανασφάλιστους και τους μπλοκάκηδες, τα δώρα ανήκουν στο παρελθόν. Στους περισσότερους εργασιακούς χώρους η εργοδοσία, με περίσσια πυγμή και αυτοπεποίθηση, είτε απλά και καθαρά αρνείται να καταβάλλει τα επιδόματα, είτε ανακαλύπτει νέους τρόπους να αποφύγει τους κρατικούς ελέγχους (ο εξαναγκασμός για την επιστροφή του δώρου στην εργοδοσία αποκτά όλο και πιο καθολικά χαρακτηριστικά). 

Για τους νέους εργαζόμενους τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Οι νέες ατομικές συμβάσεις εργασίας δίνουν το ελεύθερο στα αφεντικά μας, να μας αναγκάζουν να υπογράφουμε μέχρι και σε λευκά χαρτιά, με μισθούς πείνας, ατελείωτα ωράρια, για εργασία ορισμένου χρόνου (ανά ημέρα ή με το κομμάτι), χωρίς ασφάλιση και ένσημα και προφανώς χωρίς επιδόματα και δώρα. Την ίδια στιγμή η εργοδοτική τρομοκρατία τσακίζει κόκκαλα. Ο φόβος της απόλυσης για όποιον σηκώσει το κεφάλι καραδοκεί. 

Μόνο μέσα από την οργάνωση, τον αγώνα και την συλλογική πάλη, σε κάθε εργασιακό χώρο, μικρό ή μεγάλο, μπορούμε να βάλουμε φρένο στην επίθεση. Γιατί τα δώρα του Πάσχα, των Χριστουγέννων και το επίδομα αδείας, εμείς τα κατακτήσαμε εμείς πρέπει να τα υπερασπιστούμε. 

ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ: Τετάρτη 28 Μάρτη στις 19:00 

στον αριστερό χώρο σκέψης και δράσης «ΡΩΓΜΗ» (Μιχαήλ Βόγδου 20, 4ος όροφος)