Εκλογές στο Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών και στο βάθος… νέα μέτρα για τους μηχανικούς

Στις 18, 19, 20 Μαρτίου στην Αθήνα θα πραγματοποιηθούν οι εκλογές του ΣΜΤ, ενώ κάλπες θα ανοίξουν στις 18 Μαρτίου 2018 σε Πάτρα, Λάρισα, Χανιά, Ηράκλειο. Η Ταξική Πορεία καλεί όλους τους μηχανικούς και τεχνικούς να στηρίξουν το ψηφοδέλτιο συνεργασίας που καταθέτει με την ΕΡΓΑΣ. Το ουσιαστικό που θα καλεστούν οι μηχανικοί να απαντήσουν το επόμενο διάστημα, και ιδιαίτερα οι νέοι, είναι η επίθεση στα επαγγελματικά τους δικαιώματα. Ήδη έχει ανοίξει η συζήτηση για τις κλάσεις των μηχανικών, την «ουσιαστικοποίηση» των εξετάσεων του ΤΕΕ, αλλά και την εισαγωγή του θεσμού των δόκιμων μηχανικών. Κατηγοριοποίηση και κατακερματισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων, δηλαδή, δια βίου μάθηση και επανακατάρτιση, αλλά και σπρώξιμο πολλών μηχανικών στην ανεργία, καθώς ο κλάδος έχει επίπεδα ανεργίας που βαράνε κόκκινο και εργασιακές συνθήκες γαλέρας.


Η Ταξική πορεία και η ΕΡΓΑΣ θέλουν να υπηρετήσουν την κατεύθυνση της αντίστασης στην επίθεση και της ανατροπής των σχεδίων αυτών. Θέλουν να βάλουν μια άλλη αντίληψη στον κλάδο των μηχανικών, που, όπως αναφέρουν και στην ανακοίνωσή τους, θα «υπερασπίζεται τις ζωντανές και δημοκρατικές διαδικασίες του σωματείου μας, και με σκοπό τη μαζική και ουσιαστική πρωτοβάθμια οργάνωση των εργαζομένων. Που θα παλεύουν για συλλογικές συμβάσεις, αυξήσεις στους μισθούς και συνδικαλιστικά δικαιώματα»:

Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

ΑΝΑΓΚΑΙΑ Η ΟΡΓΑΝΩΣΗ, Η ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΚΑΙ Η ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΗ

Τα τελευταία 2 χρόνια συνεχίζεται αμείωτη η επίθεση στα δικαιώματα του λαού και των εργαζομένων. Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, πιστή στα ξένα και ντόπια αφεντικά της, συνεχίζει να βαθαίνει την εξάρτηση της χώρας και να την προσδένει ακόμα παραπέρα στις οικονομικές και πολιτικές επιτροπείες της ΕΕ, της ΕΚΤ και του ΔΝΤ. Έχοντας στο ενεργητικό της ένα μνημόνιο και πολλά αντεργατικά και αντιλαϊκά μέτρα, συνεχίζει -πιστή στις εντολές του κεφαλαίου- να νομοθετεί μειώσεις μισθών και συντάξεων, καταστρατήγηση των πιο στοιχειωδών δικαιωμάτων (του δικαιώματος στην απεργία, στην ασφάλιση, στον συνδικαλισμό) και όχι μόνο.

Η επίθεση συνεχίζεται, βαθαίνει και ντύνεται με το μανδύα της «ανάπτυξης». Συνοδεύεται από την υποτιθέμενη έξοδο από τα μνημόνια και οικονομικούς δείκτες που προσπαθούν να παρουσιάσουν μια αντίστροφη πραγματικότητα, να καλλιεργήσουν νέες αυταπάτες. Οι αντιστάσεις των εργαζομένων έχουν μπει στο γύψο, ο φόβος και η ηττοπάθεια έχουν κυριαρχήσει, με τις συνδικαλιστικές ηγεσίες να κάνουν ό,τι μπορούν για να εξυπηρετήσουν την επίθεση του κεφαλαίου.

Όλοι οι κλάδοι των εργαζομένων δέχονται πολλαπλά χτυπήματα στα δικαιώματά τους. Οι μηχανικοί δεν θα μπορούσαν βέβαια να αποτελούν εξαίρεση. Αντιθέτως η ανεργία στον κλάδο σπάει κόκαλα, η ελαστική εργασία και η δουλειά με μπλοκάκι έχουν πια γίνει καθεστώς. Οι μισθοί είναι σε τραγικά επίπεδα και οι μηχανικοί καλούνται να πληρώσουν πάλι από την τσέπη τους τις νέες αυξήσεις για την ασφάλιση.

Με τον τουρισμό να έχει αναγορευτεί σε «βαριά» βιομηχανία και την αποβιομηχάνιση να συνεχίζεται σταθερά, οι εργαζόμενοι μηχανικοί έρχονται να πληρώσουν το μάρμαρο της πολιτικής του κεφαλαίου και του ιμπεριαλισμού. Τα ελάχιστα δημόσια έργα όχι μόνο δεν αλλάζουν την πραγματικότητα για τον εργαζόμενο μηχανικό, αλλά υλοποιούνται ακριβώς στο πλαίσιο της ασύδοτης εκμετάλλευσης.

Η εργοδοτική αυθαιρεσία στις τεχνικές εταιρίες και τους χώρους δουλειάς είναι μια μαύρη πραγματικότητα που στηρίζεται στην τρομοκρατία της απόλυσης και της ανεργίας. Οι νόμοι και οι πολιτικές των τελευταίων κυβερνήσεων έχουν στρώσει το δρόμο ώστε η εργοδοσία να κάνει ό,τι θέλει. Δεν προσλαμβάνει, δεν πληρώνει ΕΦΚΑ, δεν πληρώνει υπερωρίες, δεν πληρώνει εκτός έδρας. Η δουλειά πρέπει να βγαίνει από αυτούς που υπάρχουν, από το ελάχιστο δυνατό προσωπικό, γιατί «τα έργα είναι σκοτωμένα» και οι εργοδότες «δεν βγαίνουν» για νέες προσλήψεις. Τα δε «προγράμματα προώθησης της απασχόλησης» με επιδοτούμενες προσλήψεις είναι μύθος: οι ίδιοι οι εργοδότες δεν προσλαμβάνουν για να μη δεσμευτούν ότι δεν θα απολύσουν.

Οι νέοι μηχανικοί αντιμετωπίζουν πολλαπλάσια αυτήν την κατάσταση. Με το επιχείρημα της μειωμένης εργασιακής εμπειρίας δουλεύουν με ελάχιστα δικαιώματα, ελαστικά και χωρίς προοπτική. Ειδικά αν είναι γυναίκες και δουλεύουν με μπλοκάκι, αντιμετωπίζουν πραγματικό μεσαίωνα σε ενδεχόμενο εγκυμοσύνης και μητρότητας.

Ο κλάδος των μηχανικών, παρά τις διαστρωματώσεις που υπάρχουν (ΤΕ, ΠΕ) ενοποιείται απέναντι στην πραγματικότητα του εργασιακού μεσαίωνα. Οι κυρίαρχες παρατάξεις του χώρου δεν είναι αρκετές για να απαντήσουν στο μέγεθος και την έκταση της επίθεσης. Παλινωδούν ανάμεσα στη συνδιαχείριση και την πολυδιάσπαση. Από τη μία, οι προτάσεις νόμου (π.χ. για συλλογικές συμβάσεις) που σπέρνουν αυταπάτες για το πώς καταχτούν οι εργαζόμενοι τα δικαιώματά τους και, από την άλλη, ο διαγκωνισμός σε κάθε απεργιακή συγκέντρωση για το πού θα πάει το πανό του σωματείου (στο ΠΑΜΕ ή στον Συντονισμό) που αναπαράγει την πολυδιάσπαση και τη λογική του ηγεμονισμού. Αποπροσανατολίζοντας έτσι από τα πραγματικά επίδικα της πάλης.

Η ΕΡΓΑΣ και η ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ προσπαθούν να βάλουν μια άλλη, διαφορετική αντίληψη στο σωματείο και τις διαδικασίες του. Μια αντίληψη πραγματικής σύγκρουσης που δεν θα περιορίζεται από τα εμπόδια και τις τρικλοποδιές που βάζει η λογική των ακτιβισμών και των εικονικών συγκρούσεων. Επιλογές αδιεξόδου, δηλαδή, που αναπαράγουν την ηττοπάθεια και την απογοήτευση.

Μια τοποθέτηση η οποία υπερασπίζεται τις ζωντανές και δημοκρατικές διαδικασίες του σωματείου μας, και με σκοπό τη μαζική και ουσιαστική πρωτοβάθμια οργάνωση των εργαζομένων. Που θα παλεύουν για συλλογικές συμβάσεις, αυξήσεις στους μισθούς και συνδικαλιστικά δικαιώματα. Σήμερα που χτυπιέται το δικαίωμα στην απεργία και ο συνδικαλισμός με τον πιο άμεσο τρόπο, πρέπει να υπάρξει σθεναρή αντίσταση. Να κατανοήσουν πλατιά οι εργαζόμενοι του κλάδου ότι το παρόν και το μέλλον τους βρίσκεται στη μαζική οργανωμένη πάλη, με αιχμή την υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων τους. Ότι πρέπει να παλέψουν οι ίδιοι και όχι να εναποθέτουν τις ελπίδες τους σε δεξιούς και αριστερούς σωτήρες.

ΕΡΓΑΣ - ΤΑΞΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ