Μειώσεις ωρών για τους ωρομίσθιους εργαζόμενους στον Σκλαβενίτη

Για ακόμη μια φορά, η πραγματικότητα μας αποδεικνύει πως στην κοινωνία που ζούμε δεν
μπορούν να υπάρχουν «καλά αφεντικά». Φυσικά, αναφερόμαστε στην περίπτωση της
εταιρίας σούπερ μάρκετ «Σκλαβενίτης», που τόσος ντόρος γίνεται για χάρη της, καθώς
αποτελεί τάχα τον νούμερο ένα εργοδότη που «υπολογίζει» τους εργαζόμενους του.
Πριν μια βδομάδα περίπου, η εταιρία προχώρησε σε μείωση ωρών στους ωρομίσθιους
εργαζόμενους (τετράωρους, πεντάωρους, εξάωρους, τριήμερους) .Θα βιαστεί να πει
κάποιος «Μα αυτό προβλέπει η σύμβασή τους, άρα δεν υπάρχει πρόβλημα». Να τονίσουμε
πως οι ωρομίσθιοι εργαζόμενοι αποτελούν το 30-40 % του συνόλου των εργαζομένων, άρα
περίπου 5-6 χιλιάδες εργαζόμενοι βρίσκονται υπό το καθεστώς της ελαστικής εργασίας. Η
ελαστική εργασία αποτελεί ένα σημαντικό εργαλείο στα χέρια της εργοδοσίας και αυτό
ακριβώς γιατί οι εργαζόμενοι δουλεύουν με βάση τις κάθε φορά ανάγκες της, οι οποίες
προφανώς έρχονται σε αντίθεση με αυτές των εργαζομένων. Δηλαδή, όποτε υπάρχει η
ανάγκη οι εργαζόμενοι θα δουλέψουν παραπάνω –εφόσον αυτή η σχέση εργασίας το
επιτρέπει- και όποτε το αφεντικό θέλει να αυξήσει τα κέρδη του οι εργαζόμενοι θα
δουλεύουν 4 και 5 ώρες τη μέρα ή ακόμα χειρότερα 3 μέρες τη βδομάδα.
Το σωματείο των εργαζομένων δεν έχει βγάλει ούτε μια ανακοίνωση έστω για «τα μάτια
του κόσμου». Φυσικά, δεν είχαμε τις αυταπάτες πως θα έκανε κάτι. Είναι ξεκάθαρο πως
αποτελεί ένα εργοδοτικό σωματείο και υπάρχει μόνο και μόνο για να καταπνίγει τις
αντιδράσεις των εργαζομένων. Χέρι- χέρι με την εργοδοσία περνάει την επίθεση στα
δικαιώματα των εργαζομένων. Η Ταξική Πορεία είχε καταγγείλει στο παρελθόν το σωματείο
με αφορμή τις εκλογές και μπορούν να θυμηθούν όλοι τον τρόπο με τον οποίο είχαν
διεξαχθεί αυτές. Όχι μόνο μπορούσαν να συμμετέχουν σε αυτές αποκλειστικά τα στελέχη
της εταιρίας αλλά τον τόνο έδιναν τα έτοιμα σταυρωμένα φακελάκια και φυσικά η μπόλικη
τρομοκρατία για να πάνε οι εργαζόμενοι να ψηφίσουν .Όλα αυτά θυμίζουν τις πρόσφατες
εκλογές στο κλαδικό «σωματείο» των σούπερ μάρκετ, που έχουν τα ίδια χαρακτηριστικά με
το επιχειρησιακό.
Υπάρχει η ανάγκη οι εργαζόμενοι στον «Σκλαβενίτη» να βρεθούν και να οργανωθούν
ενάντια στην ελαστική εργασία. Χωρίς να διαχωρίζονται μεταξύ τους σε οκτάωρους και μη,
διότι είναι ένα ζήτημα που τους αφορά στο σύνολό τους. Σήμερα είναι οι ωρομίσθιοι,
αύριο οι οκτάωροι. Αποφασισμένα, οργανωμένα και ενιαία, οι εργαζόμενοι στον
«Σκλαβενίτη» πρέπει να διεκδικήσουν: 

●Οχτάωρη, μόνιμη και σταθερή δουλειά 

●Ανθρώπινες συνθήκες δουλειάς