Όχι στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών!

Η καθημερινότητα στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, ειδικά σε λεωφορεία και τρόλεϊ είναι ανυπόφορη τόσο για τους οδηγούς όσο και για τους επιβάτες. Η μείωση του συγκοινωνιακού έργου και ο απαρχαιωμένος και χωρίς ανταλλακτικά στόλος προκαλούν μεγάλη ταλαιπωρία. Ακόμα κι έτσι, οι ελλείψεις σε οδηγούς, τεχνικούς και κάθε είδους προσωπικό δεν κρύβονται. Οι οδηγοί όχι μόνο καλούμαστε να δουλεύουμε στα περισσότερα ρεπό, με τις χειρότερες συνθήκες και με μισθούς πείνας, αλλά έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τη δίκαιη αγανάκτηση του κόσμου.

Την ίδια ώρα που δεν διασφαλίζουν ούτε το προσωπικό ούτε τα μέσα για την εξυπηρέτηση του λαού που χρησιμοποιεί τα ΜΜΜ, η κυβέρνηση και οι διοικήσεις των οργανισμών καυχιούνται για τις υποτιθέμενες «επενδύσεις». Στην πραγματικότητα, οι κινήσεις αυτές ενισχύουν την κατεύθυνση της λειτουργίας με ιδιωτικο-οικονομικά κριτήρια και στρώνουν το έδαφος για την ιδιωτικοποίηση των αστικών συγκοινωνιών.

Το μεν ηλεκτρονικό εισιτήριο εισάγεται για να περιορίσει την πρόσβαση στα ΜΜΜ των λαϊκών στρωμάτων, που, ενώ έχουν οδηγηθεί σε γενικευμένη εξαθλίωση, πρέπει να πληρώνουν σημαντικά ποσά για τη μετακίνησή τους, την οποία έτσι κι αλλιώς επιδοτούν (όπως επιδότησαν και την τεράστια υποδομή που χρειάστηκε για το ηλεκτρονικό εισιτήριο). Η δε τηλεματική χάνει κάθε νόημα όταν τα δρομολόγια δεν τηρούνται και οι αναμονές είναι τεράστιες. Σε κάθε περίπτωση, τα νέα συστήματα θα δοθούν προίκα στον όποιο αγοραστή, μαζί με την κρατική επιδότηση που θα παραμείνει.

Κυβέρνηση και διοικήσεις (παλιές και νέες) σκοπεύουν σε ένα ελκυστικό «πακέτο», που από τη μια θα είναι αρκετά απαξιωμένο ώστε να ξεπουληθεί εύκολα και από την άλλη θα έχει διασφαλισμένη κερδοφορία για τους «επενδυτές». Όλος αυτός ο σχεδιασμός είναι συνέχεια της πολιτικής που αμφισβητεί το δικαίωμα του λαού σε ασφαλή και αξιοπρεπή μετακίνηση και υπονομεύει όσες από τις κατακτήσεις των εργαζομένων έχουν απομείνει.

Οι συνδικαλιστικές ηγεσίες του κλάδου ούτε θέλουν ούτε μπορούν να σταθούν απέναντι στην επίθεση. Στα λεωφορεία δεν έχουν πετύχει ούτε καν μια στοιχειώδη Συλλογική Σύμβαση που να βελτιώνει τις άθλιες συνθήκες που επέβαλε το ενιαίο μισθολόγιο και οι κάθε λογής περικοπές σε μισθούς και επιδόματα. Συνεχίζουν να σπέρνουν ηττοπάθεια και απογοήτευση. Έχουν οδηγήσει σε εκφυλισμό των διαδικασιών του σωματείου και προσπαθούν να σώσουν τα προσχήματα με εικονικές κινητοποιήσεις μία στο τόσο, χωρίς περιεχόμενο και χωρίς προοπτική, που δεν μπορούν να συσπειρώσουν τους εργαζόμενους. Βρίσκονται μακριά από τα σοβαρά προβλήματα των εργαζομένων γιατί η μόνη τους αγωνία είναι να διασφαλίσουν τον ρόλο του καλύτερου συνομιλητή, σε ένα πεδίο συνδιαλλαγής που τους επιτρέπει να αναπαράγονται στη βάση μικροεξυπηρετήσεων, με αντάλλαγμα τη συνολική υποταγή του κλάδου.

Το πρόβλημα είναι ότι οι χιλιάδες εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες έχουν χάσει συνολικά την εμπιστοσύνη τους στα συνδικαλιστικά τους όργανα και μαζί την εμπιστοσύνη στις ίδιες τους τις δυνάμεις. Στη δυνατότητα να αντισταθούν αποτελεσματικά στις εξελίξεις, να αποτρέψουν την ιδιωτικοποίηση, να διεκδικήσουν καλύτερους όρους δουλειάς. Στη δύναμη του συλλογικού, αποφασιστικού αγώνα ενάντια στην αντεργατική πολιτική. Η ανατροπή αυτής της κατάστασης μπορεί να γίνει μόνο αν οι εργαζόμενοι πάρουμε την υπόθεση στα χέρια μας. Παραμερίζοντας ξεπουλημένες ηγεσίες, οργανώνοντας πραγματικούς αγώνες στη βάση των προβλημάτων μας και ξεκαθαρίζοντας πως η λογική της υποταγής μας φέρνει σε ολοένα χειρότερη θέση, σε ένα βαρέλι δίχως πάτο.

Μόνη διέξοδος ο αγώνας.

Μόνοι αρμόδιοι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι.

- Όχι στην ιδιωτικοποίηση των συγκοινωνιών!

- Αγώνας για την υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης με πραγματικές αυξήσεις!

- Αγώνας για την ανατροπή της αντιλαϊκής πολιτικής!