Κόντρα στα πολλά πρόσωπα εμπαιγμού και υποκρισίας,μονιμοποίηση όλων των ελαστικά εργαζομένων στο Δημόσιο!

Η επέκταση και γενίκευση των κάθε είδους ελαστικών μορφών δουλειάς στο Δημόσιο αποτελεί ευθεία βολή στο δικαίωμα κάθε εργαζόμενου στη μόνιμη και σταθερή δουλειά και εντάσσεται στο στρατηγικό στόχο των ιμπεριαλιστών της ΕΕ και του ΔΝΤ αλλά και του ντόπιου κεφαλαίου, που πρόθυμα υπηρετούν όλες οι αστικές κυβερνήσεις (σήμερα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, χθες ΝΔ-ΠΑΣΟΚ) που δεν είναι άλλος από την κατάργηση της μονιμότητας.

Δίκαια οι συνάδελφοί μας που δουλεύουν κάτω απ' αυτό το καθεστώς διεκδικούν το αυτονόητο, δηλαδή τη μονιμοποίησή τους. Γνωρίζουμε όλοι -και πολύ καλύτερα οι ίδιοι- ότι η λήξη μιας σύμβασης ορισμένου χρόνου ή έργου, η λήξη μιας εργολαβίας, ακόμη και η προκήρυξη ενός διαγωνισμού, όχι μόνο δεν διασφαλίζει την παραμονή τους στη δουλειά, αλλά για τους περισσότερους σημαίνει το πέταγμά τους στο δρόμο. Πρόκειται για μια πολιτική ανακύκλωσης της ανεργίας, ξεζουμίσματός τους κατά το διάστημα της επισφάλειας που φτάνει στο σημείο να τους οφείλονται δεδουλευμένα μηνών, διαμορφώνοντας συνθήκες εξαθλίωσης και εργασιακής ομηρίας.

Οι απολύσεις συμβασιούχων, επικουρικών, εργολαβικών, εργαζόμενων με ευρωπαϊκά προγράμματα κ.ά. είναι η άλλη όψη της αδιοριστίας και της ανυπαρξίας προσλήψεων. Το δικαίωμα στη δουλειά, στην ουσία το δικαίωμα στη ζωή, είναι θεμελιώδες δικαίωμα κάθε ανθρώπου που δεν πρέπει να συγχαίεται με ιδεολογήματα του τύπου “πάγιες και διαρκείς ανάγκες” που έχει εφεύρει το σύστημα για να το αμφισβητεί. Το ίδιο και οι διάφορες “μοριοδοτήσεις” που στόχο έχουν την κάμψη των διαθέσεων αντίστασης και διεκδίκησης που εκδηλώνονται.

Σε διατεταγμένη υπηρεσία για λογαριασμό των τοκογλύφων “δανειστών” και των ντόπιων μεγαλοαρπακτικών και σε άμεση συνάρτηση με τις ενδοαστικές κόντρες μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται και τα ανώτατα όργανα της αστικής δικαιοσύνης που κάθε λίγο και λιγάκι “αποφαίνονται” πάντα κατά των εργαζομένων και υπέρ της εργοδοσίας, κρατικής και ιδιωτικής, με προκλητικές αποφάσεις που προκαλούν το λαικό αίσθημα. Στους ίδιους θεσμούς μας στρέφει ο κρατικοδίαιτος εργατοπατερισμός, συνήθως όταν “αναστέλλει” κινητοποιήσεις και εξαγγέλλει “νέες μορφές αγώνα”.

Δίπλα στον εμπαιγμό των κυβερνήσεων διαχρονικά έρχεται να προστεθεί και η υποκρισία της συνδικαλιστικής ηγεσίας. Τι έκανε η ΓΣΕΕ τις 11 μέρες των πρόσφατων κινητοποιήσεων των συμβασιούχων των δήμων; Τι ακριβώς έκανε το ίδιο διάστημα η ΑΔΕΔΥ, πέρα από μια στάση εργασίας την τελευταία μέρα για τα μάτια του κόσμου κι ενώ είχε γίνει φανερό ότι η ΠΟΕ-ΟΤΑ θα τα μάζευε άρον-άρον; Τί συγκεκριμένα έκανε η ΠΟΕΔΗΝ εκείνες τις μέρες για να εκφράσει ουσιαστική αλληλεγγύη και να διευρύνει το μέτωπο αντιπαράθεσης στην κυβερνητική πολιτική των απολύσεων; Έχουν γίνει μανούλες όλοι αυτοί στο πως θ΄απομονώνουν έναν αγώνα, για να 'ρχονται τιμητές του κατόπιν εορτής.

Οι εργαζόμενοι, μόνιμοι κι ελαστικά απασχολούμενοι, μπορούμε να παλέψουμε για μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους με δικαιώματα. Κινητοποιήσεις σαν κι αυτές που εξαγγέλλει η συνδικαλιστική ηγεσία της ΠΟΕΔΗΝ μόνο “για το προσωπικό με ελαστικές μορφές απασχόλησης” γνωρίζει ότι είναι ήδη υπονομευμένες απ' την ίδια, αφού δεν τους εγγράφει στα περισσότερα σωματεία και δεν τους κάνει για χρόνια δεκτούς στα συνέδριά της. Είναι δε δεδομένο ότι κάθε προσπάθεια που μπορεί και πρέπει να γίνει των ίδιων αυτών των εργαζομένων να οργανωθούν για τις διεκδικήσεις τους και να σπάσουν τον απομονωτισμό θα την βρει απέναντί της.

•         ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ – ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΒΟΛΗ ΤΩΝ ΔΕΔΟΥΛΕΥΜΕΝΩΝ!

•         ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΛΑΣΤΙΚΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ!

•         ΜΑΖΙΚΕΣ ΠΡΟΣΛΗΨΕΙΣ ΜΟΝΙΜΟΥ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ!

•         ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΕ, ΔΝΤ, ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ!