Ξάνθη: Νέο εργατικό "ατύχημα", Παρέμβαση της Ταξικής Πορείας

Τη Δευτέρα 3/4/17 ένα νέο εργατικό «ατύχημα» συνέβη στους δρόμους της Ξάνθης. Ένας νέος διανομέας delivery είχε τροχαίο ατύχημα εν ώρα εργασίας. Ο τραυματισμός του νέου εργαζόμενου, παρόλο που δεν ήταν θανατηφόρος ήταν σοβαρός και μεταφέρθηκε εσπευσμένα στο νοσοκομείο. 

Η Ταξική Πορεία το Σάββατο 8/9/17 πραγματοποίησε παρέμβαση στο κέντρο της πόλης μοιράζοντας κείμενο σε στέκια διανομέων delivery με κεντρικά συνθήματα «ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ», «ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ» . Συγχρόνως κολλήθηκε η αφίσα της Ταξικής Πορείας για τα εργατικά "ατυχήματα"
Μοιράστηκε το παρακάτω κείμενο:

ΚΑΜΙΑ ΑΝΟΧΗ ΣΤΗΝ ΕΡΓΑΣΙΑΚΗ ΒΑΡΒΑΡΟΤΗΤΑ

ΤΑ ΕΡΓΑΤΙΚΑ «ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ» ΕΙΝΑΙ ΕΡΓΟΔΟΤΙΚΑ ΕΓΚΛΗΜΑΤΑ

•    Μαζικός αγώνας για ανθρώπινες συνθήκες ζωής και δουλειάς!

•    Καμία ανοχή στην καθημερινή εργασιακή βαρβαρότητα!

•    Κανένας στη δουλειά χωρίς τα απαραίτητα μέτρα ασφαλείας!

Στα υπόγεια, στα γιαπιά, στα λατομεία, στο τιμόνι, στα εργοτάξια, όλο και πιο συχνά, το ισχνό μεροκάματο πληρώνεται με αίμα, με ανθρώπινες ζωές χαμένες ή σακατεμένες. Καθημερινά, στη λίστα των νεκρών και των τραυματισμένων εργατών έρχονται να προστεθούν νέες ανθρωποθυσίες στο βωμό του κέρδους και της «ανταγωνιστικότητας».

Πολλοί μιλούν για  «ατυχή περιστατικά» ή για «την κακιά τη στιγμή». Για μας τα εργατικά «ατυχήματα» είναι ένα προμελετημένο έγκλημα στην περίοδο του εργασιακού μεσαίωνα που ζούμε. Η υπερ-εντατικοποίηση της εργασίας, όπου ένας εργάτης/εργάτρια καλείται, με την πρόφαση της κρίσης, να κάνει διπλές και τριπλές δουλειές, τα εξαντλητικά ωράρια και οι ατελείωτες υπερωρίες που επιβάλλονται από την εργοδοσία με τον εκβιασμό «όποιος δεν μπορεί φεύγει», σε συνδυασμό με την ολοκληρωτική έλλειψη μέτρων ασφαλείας, διαμορφώνουν τις καλύτερες προϋποθέσεις για μικρά και μεγάλα «ατυχήματα».

Πιο συγκεκριμένα για του εργαζόμενους delivery, τα τροχαία ατυχήματα θεωρούνται «αναγκαίο κακό», αφού η δουλειά πρέπει να βγαίνει γρήγορα και με κάθε κόστος. Βροχές, παγωνιές, καύσωνες, με το τιμόνι στο χέρι για ένα μεροκάματο των 2-3 ευρώ την ώρα, ενώ ο εξοπλισμός, το κόστος συντήρησης και τα καύσιμα, τις περισσότερες φορές,  επιβαρύνουν εξολοκλήρου τον εργαζόμενο.  Την ίδια στιγμή, ούτε λόγος για ασφάλιση και ένσημα, το πολύ 1-2 το μήνα για να καλύπτεται και πάλι ο εργοδότης.  Τα εξαντλητικά 10ωρα , ή τα σπαστά ωράρια τις ώρες αιχμής, η συνεχής  πίεση, ο εξαναγκασμός για τάχιστες μεταφορές, συνθέτουν το σκηνικό της σύγχρονης εργασιακής βαρβαρότητας.

Το ερώτημα που για άλλη μια φορά  αναζητά επιτακτικά απάντηση είναι: Με ποιον τρόπο η οργή και η αγανάκτηση  από τα δεκάδες εργατικά «ατυχήματα», την εργοδοτική τρομοκρατία και τη δύσκολη καθημερινότητα του μεροκάματου , μπορεί να μετατραπεί σε οργανωμένη δράση, σε αντίσταση στον εργασιακό μεσαίωνα  και διεκδίκηση ανθρώπινων συνθηκών ζωής και εργασίας;

Μόνο η οργάνωση σε κάθε χώρο δουλειάς και ο κοινός αγώνας εργατών, ανέργων, προσφύγων και μεταναστών μπορούν να μπουν φραγμός στον εργασιακό μεσαίωνα. Μόνο μέσα από τη συλλογική αντίσταση και διεκδίκηση μπορούμε να υπερασπίσουμε την ίδια μας τη ζωή.