Ο «επενδυτικός φορέας» ΕΚΚΟΜΕΔ (πρώην ΕΚΚΟΜΕ), που προέκυψε με τη συγχώνευση ΕΚΚΟΜΕ και ΕΚΚ (Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου), πέρα απ’ τη διαχείριση κονδυλίων ΕΣΠΑ, έχει αναλάβει και τη διαδικασία “cash rebate” («επιστροφή μετρητών»), που δίνει τη δυνατότητα σε ξένες παραγωγές της «βαριάς» κινηματογραφικής βιομηχανίας (ΗΠΑ, Αγγλία) να έρχονται στη χώρα για γυρίσματα με επιστροφή φόρου και δαπανών σε ποσοστό 40% και εκμεταλλευόμενες φθηνότερο εργατικό δυναμικό. Παρόμοιες διευκολύνσεις παρέχονται και σε μια σειρά άλλες χώρες, σ’ έναν ανταγωνισμό προσέλκυσης παραγωγών. Σ’ αυτή τη βάση, στην Ελλάδα παρατηρείται μια έξαρση των οπτικοακουστικών παραγωγών μετά το 2017, με αύξηση βασικά των ελληνικών σίριαλ και κυρίως των “service” ξένων παραγωγών, όπου οι ελληνικές εταιρίες αναλαμβάνουν την εκτέλεση της παραγωγής υπό τα ξένα αφεντικά. Δεν είναι τυχαίο ότι σ’ αυτές τις περιπτώσεις, οι εργαζόμενοι των συνεργείων δουλεύουν με τους χειρότερους όρους, ώστε να βγουν τα κέρδη όλων των «από πάνω». Οι ελληνικές κυβερνήσεις, απ’ το 2017, πλασάρουν μια εικόνα πως η χώρα διαφημίζεται στο εξωτερικό και βοηθιέται κατ’ επέκταση κι ο τουρισμός, άλλα και πως η ντόπια κινηματογραφική «βιομηχανία» δείχνει τις δυνατότητές της. Σήμερα, βρισκόμαστε σε μια φάση που πολλές εταιρίες έφαγαν μπόλικο κομμάτι απ’ την πίτα αλλά έχουν αρχίσει να εμφανίζονται όρια στο πρόγραμμα, με τις εγκρίσεις χρηματοδοτήσεων να «μπουκώνουν», με αποτέλεσμα μια σχετική καθίζηση τους τελευταίους αρκετούς μήνες.
Τόσο η έξαρση όσο κι η καθίζηση των παραγωγών συνδυάστηκε και πλέον εντείνει την υπονόμευση κάθε εργασιακού δικαιώματος για τους εργαζόμενους στα συνεργεία.
Η παγιωμένη κατάσταση των 10ωρων γυρισμάτων, που ήταν καθεστώς τα τελευταία χρόνια, τείνει ν’ αντικατασταθεί με τα 12ωρα που έρχονται με τα “service”, πλάι πλάι με την εντατικοποίηση της δουλειάς. Άλλωστε, η προσθήκη των νόμων Χατζηδάκη και Γεωργιάδη στο αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο έχει «νομιμοποιήσει» (πρώτα απ’ όλα πολιτικά) τη διάλυση του οχταώρου, ενισχύοντας αυτή τη συνθήκη. Έτσι κι αλλιώς, ο κλάδος χαρακτηρίζεται από κυλιόμενα ωράρια γυρισμάτων από μέρα σε νύχτα, ενώ οι 11 ώρες ανάπαυσης ενδιάμεσα που επέβαλε (όταν υπήρχε) η συλλογική σύμβαση, και υποτίθεται πως «διασφαλίζει» ακόμα ο νόμος, εφαρμόζεται πια μόνο ανά περιπτώσεις.Όλα αυτά ενώ η δουλειά των τεχνικών των συνεργείων είναι βαριά κι ανθυγιεινή, κάτω από αντίξοες εξωτερικές συνθήκες, με μεγάλα μηχανήματα, που απαιτεί ουσιαστικά μέτρα ασφάλειας. Ειδικά σε “service” παραγωγών εκατομμυρίων, όπου οι απαιτήσεις κι οι κίνδυνοι είναι μεγαλύτεροι, τα «μέτρα ασφάλειας» είναι πρακτικά ορισμένα προειδοποιητικά μέιλ με μοναδικό περιεχόμενο την «ατομική ευθύνη» των εργαζόμενων. Τα χειρότερα πρόσφατα εργοδοτικά εγκλήματα προκλήθηκαν ακριβώς σε τέτοιες ξένες παραγωγές («Γάμος αλά Ελληνικά», «House of David»).
Τον τελευταίο χρόνο μάλιστα, σύσσωμοι οι παραγωγοί αποφάσισαν να ρίξουν τα μεροκάματα σε όλα τα είδη οπτικοακουστικών παραγωγών. Είτε ευθέως, είτε έμμεσα, μέσω του κοψίματος ειδικοτήτων και της μετακύλισης της δουλειάς και των υπερωριών στις υπόλοιπες ειδικότητες, αλλά και καταργώντας την προσμέτρηση του χρόνου μετάβασης στον τόπο των γυρισμάτων όταν η απόσταση ξεπερνά τα 40 χιλιόμετρα. Τον δρόμο έδειξε η εταιρία παραγωγής «Αργοναύτες», που εκτέλεσε (“service”) την αμερικανική παραγωγή του Amazon Prime «House of David» (με έντονο χαρακτήρα σιωνιστικής προπαγάνδας) και απασχόλησε μεγάλο κομμάτι των συναδέλφων τον φετινό χειμώνα, με τους υπόλοιπους να παραμένουν πρακτικά άνεργοι! Οι περιγραφές όσων δούλεψαν εκεί για συνθήκες γαλέρας δείχνουν ότι αυτή η κατεύθυνση οδηγείται προς γενίκευση παντού.
Όσον αφορά λοιπόν το κείμενο υπογραφών, πριν κυκλοφορήσει καλέστηκε συνάντηση όλων των ειδικοτήτων του κλάδου, με «επικεφαλής» παραγωγούς και σκηνοθέτες. Παράλληλα, διάφορες δημοσιεύσεις έκαναν την εμφάνισή τους, κάνοντας λόγο για «έκθεση» της χώρας με αφορμή τα γυρίσματα της «Οδύσσειας» του Νόλαν, όπου οι αποπληρωμές «καθυστερούν». Ανησύχησαν οι εργοδότες μας που ανακάλυψαν τη φούσκα του ΕΚΚΟΜΕΔ και αδυνατούν να θησαυρίζουν σταθερά, και έσπευσαν για «βοήθεια» στους εργαζόμενούς τους, πατώντας στην εργασιακή επισφάλεια και την ανεργία που πλήττει τον κλάδο! Τόσο στη συνάντηση όσο και στο κείμενο, αυτό που αναδεικνύεται είναι μια κριτική στον φορέα και το υπουργείο σχετικά με το πού πάνε τα κονδύλια. Ζητούν ν’ αλλάξει η προτεραιότητα χρηματοδότησης των ελληνικών σίριαλ και των “service” και να πριμοδοτηθούν οι συμπαραγωγές σε ξένα προϊόντα και οι ελληνικές ταινίες. Δεν πριμοδοτείται η τέχνη, λένε, λες και δεν γνωρίζουμε τι υλικό και ποιων προωθεί το σύστημα και τα προγράμματά του. Επιπλέον, ζητούν εκ νέου διάρθρωση και διαφορετική στελέχωση του φορέα, προφανώς αναζητώντας θέση και ρόλο. Και βέβαια, θέλουν και αύξηση της χρηματοδότησης συνολικά, καθώς -όπως λένε- η Ελλάδα κατατάσσεται στις χαμηλότερες θέσεις σε σχέση με τις «ανταγωνιστικές αγορές» άλλων χωρών.
Φυσικά, ούτε στο κείμενο ούτε καν στη συνάντηση έγινε η παραμικρή αναφορά στα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουμε οι εργαζόμενοι, τους όρους δουλειάς, τα μεροκάματα. Θέλει όμως η εργοδοσία να στοιχηθούμε πίσω απ’ την ίδια και τα συμφέροντά της!
Τόση είναι η πρεμούρα τους που παραγωγοί στέλνουν μαζικά μέιλ σε εργαζόμενους σε συνεργεία να υπογράψουν το κείμενό τους. Δεν μας είπαν, βέβαια, πώς ακριβώς αφορούν εμάς αυτά τα αιτήματα. Τι σχέση έχουν με τα δικαιώματά μας σε πλήρη και σταθερή δουλειά, σε ανθρώπινες συνθήκες, σε αξιοπρεπείς μισθούς, ενώ κάθε μέρα τα χτυπάνε για τα δικά τους κέρδη.
Ο αναβρασμός κι οι συζητήσεις που επικρατούν στους εργαζόμενους στον κλάδο έχουν βάση κι εκφράζουν τα πραγματικά ζητήματα που απασχολούν. Η προβληματική λειτουργία του κλαδικού σωματείου «Κλακέτα», χωρίς γενικές συνελεύσεις, με αποφάσεις αποκλειστικά του ΔΣ, αποθαρρύνει τη συμμετοχή του πλατύ κόσμου του κλάδου και δυσχεραίνει τους όρους για συλλογική απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε. Η δίκαιη αγωνία για τη δουλειά αφορά το δικαίωμά μας σε πλήρη και σταθερή δουλειά με δικαιώματα. Δεν μπορεί να γίνεται αντικείμενο εκμετάλλευσης απ’ την εργοδοσία, δεν έχουμε κανέναν λόγο να περιφερόμαστε στις φιέστες τους και να διεκδικούμε «από κοινού» για τα συμφέροντα άλλων – αυτών που καθημερινά μας ξεζουμίζουν και μας αντιμετωπίζουν σαν εργαλεία προς εκμετάλλευση, είτε για τα κέρδη τους είτε για τη διαπραγμάτευση της μοιρασιάς.
Μέσα απ’ τη δική μας πάλη, συλλογικά και οργανωμένα, με εργαλείο τα συνδικαλιστικά μας όργανα, να βγούμε μπροστά και να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας. Αυτή είναι η μοναδική διέξοδος και εκεί είναι που θα διαμορφώσουμε οι ίδιοι τους όρους για το τι και με ποιον τρόπο θα παλέψουμε, ποιους έχουμε στο πλευρό μας και ποιους απέναντι, αλλά και πώς το σωματείο μας θα υπάρχει και θα λειτουργεί ουσιαστικά. Στον αγώνα για:
- Πλήρη και σταθερή δουλειά για όλους
- Πραγματικές αυξήσεις στους μισθούς, που να καλύπτουν το κόστος ζωής
- 8ωρο-5ήμερο
- Μέτρα ουσιαστικής ασφάλειας στους χώρους δουλειάς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου