Έπειτα από αρκετές απεργιακές μάχες, κινητοποιήσεις αλλά και μαζικές συνελεύσεις του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ, η διοίκηση του σωματείου αποφάσισε να υπογράψει την πρόταση της εργοδοσίας για συλλογική σύμβαση εργασίας.
Η ΣΣΕ που υπογράφηκε εν τέλει δεν συμπεριλάμβανε πολλά από τα αιτήματα των εργατών. Δόθηκε μία αύξηση στον βασικό μισθό, 30 ευρώ μεικτά στις αργίες και η εργοδοσία θα μετατρέπει από εκ περιτροπής σε πλήρους απασχόλησης 150 εργάτες τη χρονιά. Αξίζει να αναφερθεί ότι πρόκειται για μία πρόταση η οποία είχε ήδη απορριφθεί από τη γενική συνέλευση του σωματείου στις 23 Μαΐου, αλλά μετά από πρόταση του ΔΣ της ΕΝΕΔΕΠ, έγινε αποδεχτή στην τελευταία γενική συνέλευση στις 26 Μαΐου. Η εργοδοσία επίσης «δεσμεύτηκε» ότι στην επόμενη ΣΣΕ που θα υπογραφεί, θα δοθούν οι προσαυξήσεις για Κυριακές και αργίες(!).
Όλες αυτές τις ημέρες δόθηκε από τους λιμενεργάτες μία δίκαιη και σημαντική μάχη, η οποία χαρακτηρίστηκε από τις απεργίες , τις πολύ μαζικές συνελεύσεις καθώς και την αγωνιστική διάθεση των εργατών που δήλωναν ξεκάθαρα ότι θα συνεχίσουν να απεργούν μέχρι να δικαιωθούν τα αιτήματά τους στο σύνολό τους. Είναι δεδομένο ότι σε αυτή την περίοδο, και ειδικά κάτω από αυτές τις συνθήκες, όταν οι εργάτες της COSCO έχουν απέναντί τους την εργοδοσία (COSCO-εργολάβοι), το εργοδοτικό συνδικάτο ΣΕΕΔΠ αλλά και ένα πλέγμα από αντεργατικούς νόμους, η προσπάθεια για κατάκτηση συλλογικής σύμβασης με δικαιώματα απαιτεί στοχοπροσήλωση και επιμονή. Μία επιμονή που οι λιμενεργάτες έδειξαν από την πρώτη στιγμή, αψηφώντας την τρομοκρατία που προσπαθούσαν να σπείρουν εργοδοσία και ΣΕΕΔΠ.
Οι εργάτες στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙ είχαν τη δυνατότητα να κατακτήσουν μία συλλογική σύμβαση εργασίας που να καλύπτει το σύνολο των αιτημάτων τους. Η διοίκηση του σωματείου ΕΝΕΔΕΠ φάνηκε ανεπαρκής να προχωρήσει μπροστά αυτό που ήθελαν οι εργάτες. Αντίθετα, τους κατεύνασε με αποτέλεσμα να καταλήξουν στην υπογραφή μίας ΣΣΕ που δεν δικαιώνει σε μεγάλο βαθμό τις διεκδικήσεις των λιμενεργατών. Υπό το φόβο της τρομοκρατίας που προσπαθούν να σπείρουν η εργοδοσία και το εργοδοτικό συνδικάτο, οι διάφορες φωνές που βλέπουν όρια στους αγώνες και στο τι μπορούν να κατακτήσουν, έσπειραν τον πεσιμισμό, κόντρα στο μεγάλο κομμάτι των λιμενεργατών που ήθελε να συνεχίσει μέχρι τη νίκη! Δηλώσεις που ακούστηκαν από πλευράς της διοίκησης του σωματείου ότι καμία σύμβαση δεν μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα των εργατών καταφέρνουν μόνο να απογοητεύσουν και να αποποιηθεί τις ευθύνες του για το πως εξελίχθηκε η πάλη για τη ΣΣΕ.
Οι «δεσμεύσεις» από πλευράς εργοδοσίας δεν μπορούν να εγγυηθούν απολύτως τίποτα για το μέλλον των λιμενεργατών της COSCO. Μόνο μέσα από αγωνιστικές διεκδικήσεις μπορούν η εργατική τάξη και οι εργαζόμενοι να κατακτήσουν αυτά που τους στερούν και όλα όσα δικαιούνται! Ο αγώνας στην COSCO απέδειξε ότι με τη συσπείρωση στις συλλογικές τους διαδικασίες και τις μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις οι εργάτες μπόρεσαν να σπάσουν την φαινομενική αδιαλλαξία της εργοδοσίας, αναγκάζοντάς την με κάθε απεργία να παραχωρεί όλο και κάτι από τις διεκδικήσεις τους. Ο αγώνας αυτός μπορούσε, όμως, να συνεχιστεί και να κατακτήσει την υπογραφή μίας ΣΣΕ που να καλύπτει όλα τα αιτήματα των εργατών.
Ένα συμπέρασμα που μπορεί να βγει είναι ότι μπορεί η σύμβαση που υπογράφτηκε να είναι πολύ κάτω από τις αρχικές απαιτήσεις των εργαζομένων αλλά υπάρχει η δυνατότητα με κινητοποιήσεις και ενότητα από την πλευρά των εργατών να πετύχουν αυτά που διεκδικούν . Για αυτό και πρέπει στην επόμενη φάση οι λιμενεργάτες στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ να συνεχίσουν τον αγώνα τους, να ανοίξουν αυτό τον αγώνα στο σύνολο των εργαζομένων και να στηριχθούν από την αλληλεγγύη τους!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου