Πρόκειται
για ένα ακόμη «ατύχημα» - εργοδοτικό έγκλημα που ήταν θέμα χρόνου να συμβεί,
και βεβαίως ο κίνδυνος παραμένει. Γιατί παραμένουν οι εξαντλητικές εργασιακές
συνθήκες, η υποτίμηση της εργοδοσίας για τα μέτρα ασφαλείας, η αδηφαγία του
κεφαλαίου να πιέσει τα χρονοδιαγράμματα στην πλάτη των εργαζόμενων με
καθημερινό κίνδυνο ακόμη και της ίδιας τους της ζωής.
Για να υλοποιηθεί, λοιπόν, ένα ακόμη επίτευγμα-χρυσωρυχείο για τους μεγάλους κατασκευαστικούς ομίλους και τους δεκάδες εργολάβους-υπεργολάβους-συμβούλους κάθε διαμετρήματος, οι εργαζόμενοι πρέπει να δουλεύουν 10, 12 ή και 14 ώρες, να ξεχάσουν Σαββατοκύριακα και, κυρίως, να παίζουν τη ζωή τους κορώνα-γράμματα σε καθημερινή βάση. Ενώ, όπως συνηθίζουν, κατηγορούν τους εργαζόμενους για ελλιπή τήρηση των μέτρων ασφαλείας και πλημμελή χρήση των ατομικών μέτρων προστασίας, στο πλαίσιο της γνωστής λογικής της «ατομικής ευθύνης» την οποία έντεχνα καλλιεργούν για να κρύψουν τις ευθύνες της εργοδοσίας.
Οι
πραγματικοί ένοχοι, όμως, δεν κρύβονται. Πρόκειται για εργοδοτικά εγκλήματα,
που κοστίζουν ανθρώπινες ζωές. Πρόκειται για κοινά εγκλήματα της εργοδοσίας που
δεν διστάζει να θυσιάσει τις ζωές των εργαζομένων, στο βωμό της «επίτευξης των
στόχων» και της μεγαλύτερης αύξησης των κερδών. Αλλά και τη διαιώνιση της
κυριαρχίας τους στον κλάδο της κατασκευής, εμφανιζόμενοι ως σωτήρες της χώρας
και αιμοδότες της εργατικής τάξης.
Η
εργατική τάξη και ο εργαζόμενος λαός δεν είναι εργαλεία! Όχι άλλη θυσία στο
βωμό του κέρδους, όχι άλλα εργοδοτικά εγκλήματα σε βάρος της υγείας και της
ζωής των εργαζόμενων!
Όχι στις εξαντλητικές συνθήκες δουλειάς!
Ανθρώπινα ωράρια, αυξήσεις στους μισθούς!
Ουσιαστικά μέτρα ασφάλειας για όλους τους
εργαζόμενους!
Κανένα άλλο εργοδοτικό έγκλημα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου