Ο αγώνας των λιμενεργατών στις προβλήτες ΙΙ και ΙΙΙ της COSCO έχει ήδη αποδείξει ότι μπορεί να ταρακουνήσει την φαινομενικά αδιάλλακτη στάση της εργοδοσίας, να σπάσει το αφήγημα πως με τους αγώνες δεν γίνεται τίποτα. Ακριβώς γιατί είναι ένας αγώνας δίκαιος που μπορεί να συνεχιστεί, κόντρα στην εργοδοσία και το εργοδοτικό συνδικάτο αλλά και κόντρα σε όσους προσπαθούν να κατευνάσουν τις αγωνιστικές διαθέσεις των εργατών! Είναι ένας αγώνας που στηρίζεται στην αποφασιστική και πλατιά συμμετοχή στις απεργιακές κινητοποιήσεις, με μαζικές συνελεύσεις και με συσπείρωση γύρω από το σωματείο ΕΝΕΔΕΠ.
Είναι ένας αγώνας με δίκαια αιτήματα για ΣΣΕ, αυξήσεις στους μισθούς, πλήρη, μόνιμη και σταθερή δουλειά, που μπορεί να βάλει στο στόχαστρο το σύνολο της αντεργατικής πολιτικής και όλους όσους θέλουν να αρνηθούν το δικαίωμα της εργατικής τάξης και του λαού σε ζωή και δουλειά με δικαιώματα.
Πρώτα και κύρια στέκεται απέναντι η εργοδοσία της COSCO, που προσπαθεί να βαφτίσει το άσπρο μαύρο, ισχυριζόμενη ότι ήδη δίνει πολλά για τους εργάτες, πετώντας το μπαλάκι στους διάφορους εργολάβους που έχει στο λιμάνι (DPORT κλπ), ότι δεν διαχειρίζονται σωστά τους μισθούς. Με τους τελευταίους να λένε πάνω κάτω τα ίδια από την ανάποδη. Όλοι μαζί πουλάνε το παραμύθι ότι δήθεν δεν βγαίνουν να δώσουν παραπάνω, ενώ υπόγεια κινούν τα νήματα προκειμένου να ενεργοποιείται το δικό τους ταξικό κράτος και να βγαίνει κάθε απεργία παράνομη, να πλασάρεται το εργοδοτικό σωματείο της ΣΕΕΔΠ ως το μόνο αντιπροσωπευτικό και οι μαζικές διαδικασίες των συνελεύσεων του ΕΝΕΔΕΠ να εμφανίζονται σαν «παρωδία κάποιων μειοψηφιών».
Δεν χωράει χρόνος για αναμονή! Η εργοδοσία της COSCO κινείται συντονισμένα με τους λοιπούς εργολάβους στο λιμάνι, προκειμένου να επιβάλουν το ταξικό τους συμφέρον. Να συνεχίσουν δηλαδή να αυξάνουν τα κέρδη τους πάνω στις πλάτες των εργατών, διατηρώντας κι επεκτείνοντας τις ελαστικές σχέσεις με τα 16 μεροκάματα, χωρίς επιδόματα, με αντιπροτάσεις συμβάσεων-παρωδία, με αυξήσεις που δεν καλύπτουν ουσιαστικά τίποτα.
Το δίκιο της εργατικής τάξης και των εργατών στην COSCO δεν παζαρεύεται με βάση το πόσα κέρδη θα βγάζει ο εκάστοτε εργοδότης. Ακριβώς γιατί το ταξικό συμφέρον των εργαζομένων είναι αυτό που διεκδικεί το δικαίωμα στη ζωή και τη δουλειά και είναι ασυμβίβαστο με όποιους ισολογισμούς γίνονται στα κλειστά γραφεία της εργοδοσίας. Με αυτή την έννοια δεν αφορά τους εργάτες αν τα κέρδη της εργοδοσίας «επιτρέπουν» αυξήσεις, ούτε οι ίδιοι θα δώσουν λύση στο πώς μοιράζονται μεταξύ τους την πίτα τα κοράκια της εργοδοσίας COSCO-εργολάβων.
Αντίστοιχα δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την εργοδοσία που προσπάθησε να παίξει το καρότο των 30 ευρώ προσαυξήσεων μικτά για την εργασία σε Κυριακές και αργίες, μαζί με τα 500 ευρώ μπόνους κατά την υπογραφή της δικής της σύμβασης-αντιπρότασης. Η COSCO θέλει να διασπάσει τους εργάτες πετώντας ψίχουλα, με αντάλλαγμα την «εργασιακή ειρήνη», σερβίροντας παράλληλα το αφήγημα, μέσα από το εργοδοτικό σωματείο, ότι «αυτό είναι το ταβάνι» των διεκδικήσεων που μπορούν να κερδηθούν.
Ο αγώνας δεν πρέπει να καμφθεί μπροστά στο ενδεχόμενο υπογραφής σύμβασης από το εργοδοτικό σωματείο, που είναι βέβαιο ότι θα κινηθεί στην παραπάνω κατεύθυνση. Ούτε θα προσφέρει κάτι ουσιαστικό στον αγώνα οι εργάτες να αποδείξουν μέσα από κάλπη ότι είναι πλειοψηφία απέναντι στην εργοδοσία και το ΣΕΕΔΠ. Η αγωνιστική διάθεση για συνέχιση έχει ήδη κατατεθεί μαζικά στην τελευταία συνέλευση με ομόφωνη απόρριψη της σύμβασης-αντιπρότασης της εργοδοσίας. Η COSCO τρέμει αυτό που έχουν αποδείξει ήδη οι λιμενεργάτες και στο παρελθόν: τη δύναμη που έχουν όταν κινητοποιούνται, τη δυνατότητά τους παρά την τρομοκρατία και την καταστολή να σταματούν την παραγωγή, δημιουργώντας μεγάλη χασούρα στην εργοδοσία.
Ένας είναι ο δρόμος για να βγουν οι εργάτες νικητές. Με τη συνέχιση της απεργίας, τη συσπείρωση γύρω από το σωματείο, το άνοιγμα του αγώνα στην κοινωνία. Είναι ένας αγώνας δίκαιος με μεγάλη σημασία και δυναμική. Όσο δυναμώνει και συνεχίζει σε απεργιακή κατεύθυνση, στέλνει μήνυμα αντίστασης στην εκμετάλλευση από την εργοδοσία. Αλλά και απέναντι σε μια ολόκληρη πολιτική που θέλει να τσακίσει τις συλλογικές συμβάσεις, ποινικοποιεί τα σωματεία με τον νόμο Χατζηδάκη, θέλει να απαγορεύσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις με τον νόμο Γεωργιάδη.
Έχει την προοπτική να γίνει φάρος αγώνα για όλους τους εργαζομένους, γι’ αυτό και είναι βέβαιο ότι θα λάβει στήριξη και αλληλεγγύη από τον λαό. Γι’ αυτό και έχει όλες τις δυνατότητες να νικήσει, συνεχίζοντας με απεργιακές κινητοποιήσεις!
Πρώτα και κύρια στέκεται απέναντι η εργοδοσία της COSCO, που προσπαθεί να βαφτίσει το άσπρο μαύρο, ισχυριζόμενη ότι ήδη δίνει πολλά για τους εργάτες, πετώντας το μπαλάκι στους διάφορους εργολάβους που έχει στο λιμάνι (DPORT κλπ), ότι δεν διαχειρίζονται σωστά τους μισθούς. Με τους τελευταίους να λένε πάνω κάτω τα ίδια από την ανάποδη. Όλοι μαζί πουλάνε το παραμύθι ότι δήθεν δεν βγαίνουν να δώσουν παραπάνω, ενώ υπόγεια κινούν τα νήματα προκειμένου να ενεργοποιείται το δικό τους ταξικό κράτος και να βγαίνει κάθε απεργία παράνομη, να πλασάρεται το εργοδοτικό σωματείο της ΣΕΕΔΠ ως το μόνο αντιπροσωπευτικό και οι μαζικές διαδικασίες των συνελεύσεων του ΕΝΕΔΕΠ να εμφανίζονται σαν «παρωδία κάποιων μειοψηφιών».
Δεν χωράει χρόνος για αναμονή! Η εργοδοσία της COSCO κινείται συντονισμένα με τους λοιπούς εργολάβους στο λιμάνι, προκειμένου να επιβάλουν το ταξικό τους συμφέρον. Να συνεχίσουν δηλαδή να αυξάνουν τα κέρδη τους πάνω στις πλάτες των εργατών, διατηρώντας κι επεκτείνοντας τις ελαστικές σχέσεις με τα 16 μεροκάματα, χωρίς επιδόματα, με αντιπροτάσεις συμβάσεων-παρωδία, με αυξήσεις που δεν καλύπτουν ουσιαστικά τίποτα.
Το δίκιο της εργατικής τάξης και των εργατών στην COSCO δεν παζαρεύεται με βάση το πόσα κέρδη θα βγάζει ο εκάστοτε εργοδότης. Ακριβώς γιατί το ταξικό συμφέρον των εργαζομένων είναι αυτό που διεκδικεί το δικαίωμα στη ζωή και τη δουλειά και είναι ασυμβίβαστο με όποιους ισολογισμούς γίνονται στα κλειστά γραφεία της εργοδοσίας. Με αυτή την έννοια δεν αφορά τους εργάτες αν τα κέρδη της εργοδοσίας «επιτρέπουν» αυξήσεις, ούτε οι ίδιοι θα δώσουν λύση στο πώς μοιράζονται μεταξύ τους την πίτα τα κοράκια της εργοδοσίας COSCO-εργολάβων.
Αντίστοιχα δεν έχουν τίποτα να περιμένουν από την εργοδοσία που προσπάθησε να παίξει το καρότο των 30 ευρώ προσαυξήσεων μικτά για την εργασία σε Κυριακές και αργίες, μαζί με τα 500 ευρώ μπόνους κατά την υπογραφή της δικής της σύμβασης-αντιπρότασης. Η COSCO θέλει να διασπάσει τους εργάτες πετώντας ψίχουλα, με αντάλλαγμα την «εργασιακή ειρήνη», σερβίροντας παράλληλα το αφήγημα, μέσα από το εργοδοτικό σωματείο, ότι «αυτό είναι το ταβάνι» των διεκδικήσεων που μπορούν να κερδηθούν.
Ο αγώνας δεν πρέπει να καμφθεί μπροστά στο ενδεχόμενο υπογραφής σύμβασης από το εργοδοτικό σωματείο, που είναι βέβαιο ότι θα κινηθεί στην παραπάνω κατεύθυνση. Ούτε θα προσφέρει κάτι ουσιαστικό στον αγώνα οι εργάτες να αποδείξουν μέσα από κάλπη ότι είναι πλειοψηφία απέναντι στην εργοδοσία και το ΣΕΕΔΠ. Η αγωνιστική διάθεση για συνέχιση έχει ήδη κατατεθεί μαζικά στην τελευταία συνέλευση με ομόφωνη απόρριψη της σύμβασης-αντιπρότασης της εργοδοσίας. Η COSCO τρέμει αυτό που έχουν αποδείξει ήδη οι λιμενεργάτες και στο παρελθόν: τη δύναμη που έχουν όταν κινητοποιούνται, τη δυνατότητά τους παρά την τρομοκρατία και την καταστολή να σταματούν την παραγωγή, δημιουργώντας μεγάλη χασούρα στην εργοδοσία.
Ένας είναι ο δρόμος για να βγουν οι εργάτες νικητές. Με τη συνέχιση της απεργίας, τη συσπείρωση γύρω από το σωματείο, το άνοιγμα του αγώνα στην κοινωνία. Είναι ένας αγώνας δίκαιος με μεγάλη σημασία και δυναμική. Όσο δυναμώνει και συνεχίζει σε απεργιακή κατεύθυνση, στέλνει μήνυμα αντίστασης στην εκμετάλλευση από την εργοδοσία. Αλλά και απέναντι σε μια ολόκληρη πολιτική που θέλει να τσακίσει τις συλλογικές συμβάσεις, ποινικοποιεί τα σωματεία με τον νόμο Χατζηδάκη, θέλει να απαγορεύσει τις απεργιακές κινητοποιήσεις με τον νόμο Γεωργιάδη.
Έχει την προοπτική να γίνει φάρος αγώνα για όλους τους εργαζομένους, γι’ αυτό και είναι βέβαιο ότι θα λάβει στήριξη και αλληλεγγύη από τον λαό. Γι’ αυτό και έχει όλες τις δυνατότητες να νικήσει, συνεχίζοντας με απεργιακές κινητοποιήσεις!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου