Η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι με «σταθερά βήματα» επιστρέφουμε στην «κανονικότητα», μια και τα πήγαμε «πολύ καλά» στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Τα μαγαζιά, τα σχολεία, οι παιδικοί σταθμοί ανοίγουν, αφού τα παιδιά δεν είναι πλέον υγειονομικές βόμβες, απεναντίας μαθαίνουν εύκολα τα μέσα προστασίας. Σε λίγο ανοίγουν και οι αφίξεις από το εξωτερικό, ώστε πάση θυσία να πάρει μπροστά η «βαριά βιομηχανία» του τουρισμού.
Σε ποια όμως κανονικότητα επιστρέφουμε; Ήδη η κρίση έχει οδηγήσει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους, ειδικά σε εστίαση, τουρισμό και τέχνες. Το μέλλον αναμένεται πολύ χειρότερο, με εκατοντάδες χιλιάδες νέους άνεργους σε κάθε κλάδο και πλήθος εκβιασμών για όσους συνεχίσουν να δουλεύουν. Τα δήθεν «έκτακτα» μέτρα ελαστικοποίησης της εργασίας που πάρθηκαν θα παραμείνουν, καθώς οι ανάγκες των εργαζόμενων πρέπει να υποτάσσονται στις «δυνατότητες της οικονομίας», δηλαδή στις απαιτήσεις του κεφάλαιου. Το καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας και της ημιαπασχόλησης, με τους εργαζόμενους να χάνουν τουλάχιστον το 20% του μισθού τους, επιδοτείται για να διαμορφώσει ένα τοπίο εργασιακού μεσαίωνα χωρίς δικαιώματα.
Στο χώρο των νοσοκομείων η κατάσταση δεν βελτιώθηκε καθόλου. Τα νοσοκομεία που άδειασαν για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία γέμισαν ξανά. Τα χειρουργεία που αναβλήθηκαν πρέπει να προγραμματιστούν, τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία ν' ανοίξουν κανονικά κι όσοι μετακινήθηκαν να επιστρέψουν στη θέση τους. Επίσης όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την άδειά τους. Πώς θα γίνουν όλα αυτά με τις τεράστιες ελλείψεις που συνεχίζουν να υπάρχουν; Το ερώτημα αυτό δε φαίνεται ν' απασχολεί την κυβέρνηση, που έχει άλλες προτεραιότητες. Όμως εμείς ξέρουμε: Ότι τα μέσα προστασίας συνεχίζουν να είναι ελλιπή. Ότι συνάδελφοί μας με σοβαρά προβλήματα υγείας έμειναν στην πρώτη γραμμή σχεδόν απροστάτευτοι. Ότι τα επιπλέον κρεβάτια ΜΕΘ που ανακοινώθηκαν είναι κυρίως νοικιασμένα από τον ιδιωτικό τομέα, ως μια πρώτη γεύση από την επέκταση της δράσης του ιδιωτικού κεφάλαιου και τις ΣΔΙΤ που έρχονται στα νοσοκομεία. Ότι τα τεστ θα συνεχίσουν να μη γίνονται μαζικά. Μ’ άλλα λόγια, ότι τα πράγματα για μας δεν πάνε καθόλου καλά.
Χιλιάδες συνάδελφοί μας που εργάζονται με ελαστικές μορφές (επικουρικοί, με ατομικές συμβάσεις μέσω ΟΑΕΔ) εδώ και πολλά χρόνια δεν μονιμοποιούνται. Οι κυβερνήσεις στην καλύτερη περίπτωση ανανεώνουν τις συμβάσεις τους, κρατώντας τους ομήρους για όσο τους χρειάζονται. Δε λείπουν βέβαια κι αυτοί που απολύονται μετά τη λήξη της σύμβασης. Σ' αυτή τη θέση κινδυνεύουν να βρεθούν πολλοί εργαζόμενοι στην καθαριότητα και τη φύλαξη, για να ξαναγυρίσουν οι γνωστοί εργολάβοι. Η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων είναι ένα δίκαιο αίτημα που για να πραγματοποιηθεί προϋποθέτει αγώνες όλων των εργαζόμενων.
Αγώνες είναι απαραίτητοι και για να χαρακτηριστεί ο χώρος των νοσοκομείων ως ανθυγιεινός με ό,τι αυτό συνεπάγεται (λιγότερες ώρες δουλειάς, καλύτερος μισθός, άδειες, μέτρα προστασίας, πιο νωρίς στη σύνταξη, αυξήσεις στις συντάξεις, ένταξη ΟΛΩΝ στα ΒΑΕ). Απ’ όλ’ αυτά, η κυβέρνηση υπόσχεται αόριστα μόνο ένταξη στα ΒΑΕ με ερωτηματικό το ποιους θ’ αφήνει απ’ έξω.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση θέλει να συνεχίσει την επίθεση που είχε προαναγγείλει στα νοσοκομεία και αναγκάστηκε να παγώσει προσωρινά λόγω κορονοϊού. Γι’ αυτό και το προηγούμενο διάστημα προσπάθησε να καλλιεργήσει τη διάσπαση τόσο του νοσηλευτικού προσωπικού όσο και συνολικά του ενιαίου μετώπου που χρειαζόμαστε οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία για ν’ αντισταθούμε στην επίθεση. Στο πλαίσιο αυτής της επίθεσης εντάσσεται η θεσμοθέτηση ειδικευόμενων νοσηλευτών. Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης (κι όσων τη διευκολύνουν) να την παρουσιάσει σαν «αναβάθμιση», η εισαγωγή σταδίου ειδίκευσης χτυπάει τα εργασιακά δικαιώματα νέων και παλιών νοσηλευτών. Χτυπάει τη μονιμότητα και αυξάνει την αδιοριστία, αφού μερικά από τα χιλιάδες κενά θα καλύπτονται από τους ειδικευόμενους νοσηλευτές που θα δουλεύουν με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου. Βάζει ένα ακόμα εμπόδιο μεταξύ του πτυχίου και της δουλειάς. Περιορίζει τη δυνατότητα αναζήτησης θέσης για κάθε πτυχιούχο. Αμφισβητεί τα δικαιώματα των ήδη εργαζόμενων.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα θα κλιμακωθεί όσο η οικονομική κρίση θα βαθαίνει. Γι’ άλλη μια φορά θα κληθούμε να πληρώσουμε τα σπασμένα. Μόνος τρόπος να διεκδικήσουμε τη ζωή και τα δικαιώματά μας είναι η ενεργοποίηση του κλάδου με γενικές συνελεύσεις σε κάθε νοσοκομείο και αποφάσεις αγώνα για:
Σε ποια όμως κανονικότητα επιστρέφουμε; Ήδη η κρίση έχει οδηγήσει στην ανεργία χιλιάδες εργαζόμενους, ειδικά σε εστίαση, τουρισμό και τέχνες. Το μέλλον αναμένεται πολύ χειρότερο, με εκατοντάδες χιλιάδες νέους άνεργους σε κάθε κλάδο και πλήθος εκβιασμών για όσους συνεχίσουν να δουλεύουν. Τα δήθεν «έκτακτα» μέτρα ελαστικοποίησης της εργασίας που πάρθηκαν θα παραμείνουν, καθώς οι ανάγκες των εργαζόμενων πρέπει να υποτάσσονται στις «δυνατότητες της οικονομίας», δηλαδή στις απαιτήσεις του κεφάλαιου. Το καθεστώς της εκ περιτροπής εργασίας και της ημιαπασχόλησης, με τους εργαζόμενους να χάνουν τουλάχιστον το 20% του μισθού τους, επιδοτείται για να διαμορφώσει ένα τοπίο εργασιακού μεσαίωνα χωρίς δικαιώματα.
Στο χώρο των νοσοκομείων η κατάσταση δεν βελτιώθηκε καθόλου. Τα νοσοκομεία που άδειασαν για να αντιμετωπίσουμε την πανδημία γέμισαν ξανά. Τα χειρουργεία που αναβλήθηκαν πρέπει να προγραμματιστούν, τα τακτικά εξωτερικά ιατρεία ν' ανοίξουν κανονικά κι όσοι μετακινήθηκαν να επιστρέψουν στη θέση τους. Επίσης όλοι οι εργαζόμενοι πρέπει να πάρουν την άδειά τους. Πώς θα γίνουν όλα αυτά με τις τεράστιες ελλείψεις που συνεχίζουν να υπάρχουν; Το ερώτημα αυτό δε φαίνεται ν' απασχολεί την κυβέρνηση, που έχει άλλες προτεραιότητες. Όμως εμείς ξέρουμε: Ότι τα μέσα προστασίας συνεχίζουν να είναι ελλιπή. Ότι συνάδελφοί μας με σοβαρά προβλήματα υγείας έμειναν στην πρώτη γραμμή σχεδόν απροστάτευτοι. Ότι τα επιπλέον κρεβάτια ΜΕΘ που ανακοινώθηκαν είναι κυρίως νοικιασμένα από τον ιδιωτικό τομέα, ως μια πρώτη γεύση από την επέκταση της δράσης του ιδιωτικού κεφάλαιου και τις ΣΔΙΤ που έρχονται στα νοσοκομεία. Ότι τα τεστ θα συνεχίσουν να μη γίνονται μαζικά. Μ’ άλλα λόγια, ότι τα πράγματα για μας δεν πάνε καθόλου καλά.
Χιλιάδες συνάδελφοί μας που εργάζονται με ελαστικές μορφές (επικουρικοί, με ατομικές συμβάσεις μέσω ΟΑΕΔ) εδώ και πολλά χρόνια δεν μονιμοποιούνται. Οι κυβερνήσεις στην καλύτερη περίπτωση ανανεώνουν τις συμβάσεις τους, κρατώντας τους ομήρους για όσο τους χρειάζονται. Δε λείπουν βέβαια κι αυτοί που απολύονται μετά τη λήξη της σύμβασης. Σ' αυτή τη θέση κινδυνεύουν να βρεθούν πολλοί εργαζόμενοι στην καθαριότητα και τη φύλαξη, για να ξαναγυρίσουν οι γνωστοί εργολάβοι. Η μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων είναι ένα δίκαιο αίτημα που για να πραγματοποιηθεί προϋποθέτει αγώνες όλων των εργαζόμενων.
Αγώνες είναι απαραίτητοι και για να χαρακτηριστεί ο χώρος των νοσοκομείων ως ανθυγιεινός με ό,τι αυτό συνεπάγεται (λιγότερες ώρες δουλειάς, καλύτερος μισθός, άδειες, μέτρα προστασίας, πιο νωρίς στη σύνταξη, αυξήσεις στις συντάξεις, ένταξη ΟΛΩΝ στα ΒΑΕ). Απ’ όλ’ αυτά, η κυβέρνηση υπόσχεται αόριστα μόνο ένταξη στα ΒΑΕ με ερωτηματικό το ποιους θ’ αφήνει απ’ έξω.
Στην πραγματικότητα, η κυβέρνηση θέλει να συνεχίσει την επίθεση που είχε προαναγγείλει στα νοσοκομεία και αναγκάστηκε να παγώσει προσωρινά λόγω κορονοϊού. Γι’ αυτό και το προηγούμενο διάστημα προσπάθησε να καλλιεργήσει τη διάσπαση τόσο του νοσηλευτικού προσωπικού όσο και συνολικά του ενιαίου μετώπου που χρειαζόμαστε οι εργαζόμενοι στα νοσοκομεία για ν’ αντισταθούμε στην επίθεση. Στο πλαίσιο αυτής της επίθεσης εντάσσεται η θεσμοθέτηση ειδικευόμενων νοσηλευτών. Παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης (κι όσων τη διευκολύνουν) να την παρουσιάσει σαν «αναβάθμιση», η εισαγωγή σταδίου ειδίκευσης χτυπάει τα εργασιακά δικαιώματα νέων και παλιών νοσηλευτών. Χτυπάει τη μονιμότητα και αυξάνει την αδιοριστία, αφού μερικά από τα χιλιάδες κενά θα καλύπτονται από τους ειδικευόμενους νοσηλευτές που θα δουλεύουν με συμβάσεις ιδιωτικού δικαίου. Βάζει ένα ακόμα εμπόδιο μεταξύ του πτυχίου και της δουλειάς. Περιορίζει τη δυνατότητα αναζήτησης θέσης για κάθε πτυχιούχο. Αμφισβητεί τα δικαιώματα των ήδη εργαζόμενων.
Συναδέλφισσες, συνάδελφοι,
Η επίθεση στα εργασιακά μας δικαιώματα θα κλιμακωθεί όσο η οικονομική κρίση θα βαθαίνει. Γι’ άλλη μια φορά θα κληθούμε να πληρώσουμε τα σπασμένα. Μόνος τρόπος να διεκδικήσουμε τη ζωή και τα δικαιώματά μας είναι η ενεργοποίηση του κλάδου με γενικές συνελεύσεις σε κάθε νοσοκομείο και αποφάσεις αγώνα για:
- Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού - Μονιμοποίηση όλων των συμβασιούχων!
- Μέσα προστασίας για όλους τους εργαζόμενους! Μαζικά τεστ σ’ όλο το προσωπικό!
- Να ανοίξουν όλα τα νοσοκομεία που έκλεισαν τα προηγούμενα χρόνια! Νέες κλίνες ΜΕΘ!
- Χαρακτηρισμός του χώρου των νοσοκομείων ως ανθυγιεινού με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ένταξη στα ΒΑΕ!
- Ίση, πλήρη και δωρεάν πρόληψη και περίθαλψη για όλο το λαό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου