Ενάντια
στον πόλεμο και την ιμπεριαλιστική βαρβαρότητα
Ενάντια
στην καπιταλιστική εκμετάλλευση
Ενάντια
στις διακρίσεις
και τους διαχωρισμούς
Η φετινή ταξική επέτειος για την ημέρα της γυναίκας
μάς βρίσκει σε μια πολύ αποκαλυπτική συγκυρία για τη φύση και το ρόλο του καπιταλιστικού-ιμπεριαλιστικού
συστήματος.
Δεν αφήνει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης και παρερμηνείας
για τα αίτια και τη ρίζα της διπλής καταπίεσης της
γυναίκας, της βίας, της εκμετάλλευσης και της κακοποίησης που βιώνει. Είναι
η ίδια ρίζα που σκορπά πολέμους και όλεθρο σε ολόκληρο τον κόσμο.
Η
ιμπεριαλιστική επέμβαση της Ρωσίας στην Ουκρανία είναι η απάντηση του ρωσικού
ιμπεριαλισμού στην προσπάθεια του αμερικάνικου να επεκτείνει το ΝΑΤΟ και τον
έλεγχό του στην περιοχή. Ο άδικος αυτός πόλεμος αποδεικνύει περίτρανα ότι,
όταν οι εξελίξεις ορίζονται από τα συμφέροντα και τους ανταγωνισμούς των
ιμπεριαλιστών, τα σενάρια για τους λαούς του κόσμου είναι εφιαλτικά.
Το ιμπεριαλιστικό σύστημα είναι από τη φύση του δολοφονικό. Δε διστάζει
να αιματοκυλά και να σφαγιάζει λαούς, να διαλύει χώρες, να φτιάχνει καραβάνια
εξαθλιωμένων προσφύγων, για να απαντήσει στα αδιέξοδα και τις επιδιώξεις του. Ένα σύστημα βασισμένο στη βία, με την εκμετάλλευση
και την καταπίεση ως βασικά του συστατικά, δεν μπορεί παρά να τις αναπαράγει
για να αναπαραχθεί και να εδραιώσει την κυριαρχία του.
Η διπλή καταπίεση της γυναίκας, η βία σε κάθε έκφανση της ζωής της, είναι
βαθιά ριζωμένη στην επιδίωξή του να κρατά τον αντίπαλό του ευάλωτο και αδύναμο.
Σήμερα, που η στρατηγική του απόφαση
είναι να γκρεμίσει κάθε ίχνος δικαιώματος και κατάκτησης, η επιστροφή στον
κοινωνικό μεσαίωνα είναι επιτακτική για το σύστημα. Οι δολοφονίες γυναικών, οι
βιασμοί, οι κακοποιήσεις είναι σύμφυτες με αυτό το σάπιο σύστημα.
Παράλληλα, η αντεργατική επίθεση, με αιχμή το νόμο
4808/2021, συντρίβει κομβικές κατακτήσεις της γυναίκας στη δουλειά.
Κανέναν δεν μπορεί να πείσει αυτό το σάπιο σύστημα ότι πρόκειται να
υπερασπιστεί τα δικαιώματα των εργαζόμενων γυναικών. Η προσπάθεια να
παρουσιάσει το νόμο 4808/2021 ως λύση για την καταπολέμηση της βίας και της
παρενόχλησης στους χώρους εργασίας δεν είναι παρά μια προσπάθεια να ξεπλύνει τη
σαπίλα του. Όσο και αν θέλει να ρίξει στάχτη στα μάτια, η
πραγματικότητα είναι μια: Η εργαζόμενη γυναίκα βιώνει την αντεργατική επίθεση
στο πετσί της. Τα ελαστικά ωράρια, οι χαμηλοί μισθοί, η ανεργία και οι
απολύσεις εγκύων αποτελούν τη σημερινή «κανονικότητα» και με τη βούλα του
νόμου.
Η γυναίκα δε βρήκε ποτέ τη χειραφέτηση και τη φωνή
της όταν εστίασε την πάλη της σε μια εύκολα ενσωματώσιμη θεωρία με βάση αποκλειστικά
το φύλο.
Η γυναίκα το δρόμο προς τη χειραφέτησή της μπορεί να
τον βαδίσει μόνο στην ανειρήνευτη πάλη με τον ιμπεριαλισμό-καπιταλισμό,
πλάι πλάι με τον άνδρα, ως σύμμαχο και συνοδοιπόρο.
Είναι σήμερα πιο αναγκαίος από ποτέ ο από κοινού αγώνας ενάντια στον πόλεμο, στην
ταξική καταπίεση, την εκμετάλλευση, το μίσος, τον εθνικισμό και τις διακρίσεις
που γεννά και τρέφει αυτό το σύστημα. Ο μόνος δρόμος για να κατακτήσουν το δίκιο, τη θέση και το ρόλο τους οι γυναίκες
του λαού είναι να συγκροτήσουν την πάλη τους ενάντια στο σύστημα της υποταγής
και της εκμετάλλευσης.
· ιση
αμοιβH στην εργασία για ίσο χρOνο δουλειAς
· ΕπιδOματα
μητρOτητας, τEκνων, άδειες εγκυμοσYνης και μητρOτητας και πλHρεις αποδοχEς
· ΜεΙωση
των ορIΩν συνταξιοδOτησης με πλHρη σYνταξη
· ΠερΙθαλψη
και ασφΑλεια για τις κακοποιημΕΝες γυναΙκες
· ΔωρεΑν
πρΟσβαση στην εκπαΙΔευση, στην πρΟνοια και τη φΥλαξη για τα παιδιΑ
·
ΕπΙΔομα ανεργΙας, μΟνιμη και σταθερΗ δουλειΑ, μαζικΕς
προσλΗψεις