Η χριστουγεννιάτικη διαφήμιση της ΑΒ Βασιλόπουλος ξεκινάει σε ένα σούπερ μάρκετ της αλυσίδας κατά τη λήξη της βάρδιας, λέγοντας ότι «είναι η στιγμή που όλοι περιμένουμε» και δείχνοντας όλους τους εργαζόμενους να κοιτάνε τα ρολόγια τους με ανυπομονησία. Όχι για να σχολάσουν και να πάνε, κουρασμένοι, στο σπίτι και στις οικογένειές τους, αλλά για να ετοιμάσουν με χαρά το φιλανθρωπικό έργο του Βασιλόπουλου λέγοντας: «δεν υπάρχει κούραση παρά μόνο θέληση», πακετάροντας και μεταφέροντας τα τρόφιμα γι' αυτούς που δεν έχουν να φάνε, ώστε να μπουν κι αυτοί στο γιορτινό κλίμα των ημερών.
Την ίδια στιγμή, λοιπόν, που ο Βασιλόπουλος απολύει, μειώνει μισθούς, καταργεί συλλογικές συμβάσεις, συμβάλλει στην κατάργηση της κυριακάτικης αργίας, εντατικοποιεί τους εργαζόμενους και τους κάνει λάστιχο, προκαλεί θρασύτατα όχι μόνο τους εργαζόμενους στα σούπερ μάρκετ, αλλά και όλο τον εργαζόμενο λαό που βιώνει τον εργασιακό μεσαίωνα στο χώρο δουλειάς του λέγοντας: «πρέπει να χαίρεσαι που κάνεις υπερωρίες», «πρέπει να χαίρεσαι που δουλεύεις για ψίχουλα αφού δεν υπάρχουν δουλειές».
Ο εργαζόμενος έχει κάθε λόγο όχι μόνο να μη χαίρεται, αλλά να παλέψει με το συνάδελφό του για τα δικαιώματα που του αφαιρούν, για τους μίσθους πείνας, για τον εργασιακό μεσαίωνα που του σερβίρουν σαν «δίκαιη ανάπτυξη» και «φυσιολογικό καθεστώς», να παλέψει ενάντια στον κάθε Βασιλόπουλο.
Εκεί βρίσκεται το φως και όχι στα φιλανθρωπικά έργα (που προσπαθεί να κάνει και συμμέτοχους και τους ίδιους τους εργαζόμενους στη διαφήμιση). Γιατί ο λαός δεν έχει ανάγκη μόνο από ένα πιάτο φαΐ και τις υποκριτικές ελεημοσύνες που γίνονται από τον κλεμμένο ιδρώτα των εργατών. Έχει ανάγκη από πολύ περισσότερα. Και πρέπει να παλέψει γι' αυτά. Και θα παλέψει .
